AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Ο Γιάννης Κερδέλας αποχαιρετάει τον Χρήστο Αραβίδη, και τον κατατάσσει στους παίκτες που μάτωσαν τη φανέλα της ΑΕΚ και θα έχουν πάντα θέση σ αυτή.
Πάντα αυτοί που θυμόμαστε από τις μεγάλες επιτυχίες της ΑΕΚ είναι σίγουρα οι μεγάλοι παίκτες. Ποδοσφαιριστές όπως τους Νεγρεπόντη, Μαρόπουλο, Νεστορίδη, Παπαιωάννου, Μάυρο, Σαβέβσκι, Ατματζίδη και πάρα πολλούς ακόμα που ήρθαν στην ομάδα, και ο ιδρώτας τους ακόμα ποτίζει τα… χώματα στο οικόπεδο της ΑΕΚ στη Νεα Φιλαδέλφεια.
Μαζί με όλες αυτές τις δόξες του παρελθόντος όμως από την ΑΕΚ πέρασαν και παίκτες που αν και δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο σε “αγοραστική” αξία, πάραυτα ταυτίστηκαν με τη φανέλα της και τη “μάτωσαν” μέσα στα γήπεδα έχοντας καθοριστική συμβολή στις επιτυχίες και τους τίτλους της ομάδας.
Τουλάχιστον στα χρόνια που εγώ βλέπω ποδόσφαιρο ποιόν να πρωτοθυμηθώ; Τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο που πάντα τα έδινε όλα για την ΑΕΚ και μάλιστα έδωσε και το πρωτάθλημα το 1989 με δικό του γκολ; Τον Ζόραν Σλίσκοβιτς που ήρθε χωρίς να τον ξέρει κανείς για να αντικαταστήσει τον μεγάλο Ντανιέλ Μπατίστα το 1992, και είχε καθοριστική συμμετοχή στην κατάκτηση 2 πρωταθλημάτων με 16 γκολ σε 2 σεζόν κ ας μην εντυπωσίασε ποτέ; H μήπως τον Άντον Ντόμπος που όταν έφυγε μέχρι και δική του.. ΑΕΚ έφτιαξε;
Διαχρονικά το μεγάλο όπλο της ΑΕΚ απέναντι στους ανταγωνιστές της με τους ζάμπλουτους προέδρους που έριχναν εκατομμύρια στις μεταγραφικές περιόδους ήταν ακριβώς αυτή η “μαγιά” της. Να μπορεί να κάνει δηλαδή παίκτες που ήρθαν να παίξουν σ αυτήν να αγαπάνε το σύλλογο, να τα δίνουν όλα στους αγώνες και να αφομοιώνονται με τα “βαριά” ονόματα σε ένα απόλυτα ομοιογενές σύνολο που απέδιδε και όμορφο ποδόσφαιρο αλλά και κατακτούσε τίτλους.
Ένας τέτοιος σίγουρα ήταν και ο Χρήστος Αραβίδης. Στα 3 χρόνια που έμεινε στην ομάδα τα έδωσε όλα γ αυτήν, μάτωσε τη φανέλα, κόντεψε να αποκλείσει μόνος του τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο (με την ομάδα στη Β εθνική) με ένα γκολ μέσα στο Καραισκάκη που πιθανότατα μόνο αυτός θα είχε τα “άντερα” να πετύχει από εκείνη την ομάδα, ενώ είχε καθοριστική συμβολή στην κατάκτηση του Κυπέλλου τη χρονιά της επιστροφής.
Ενός τίτλου που δε χρειάζεται να αναφέρω πόσο σημαντικός ήταν για την ΑΕΚ στη χρόνια της επιστροφής της στη Superleague, και στην προσπάθεια της να επανακτήσει τη θέση που διαχρονικά της ΑΝΗΚΕΙ στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το τι άλλαξε στη συνέχεια και ο Άραβας δεν θα συνεχίσει στην ομάδα μας δεν είμαι εγώ αρμόδιος να το κρίνω, ούτε να πω αν ήταν σωστό η λάθος. Σίγουρα θα έπαιξε ρόλο το ότι η ΑΕΚ σαφώς και κοιτάζει πιο ποιοτικές λύσεις στη θέση που αγωνίζεται, όπως σίγουρα θα έπαιξαν ρόλο και κάποια λάθη που έκανε ο ίδιος στη φετινή σεζόν και χάλασαν το κλίμα.
Αυτό που θέλω να πω και να ευχηθώ όμως για την ΑΕΚ είναι να συνεχίσει να βρίσκει, να δοκιμάζει και να παίρνει παίκτες με την αγάπη για τη φανέλα, την ψυχή, και το πάθος του Αραβίδη. Σε εποχές που όλα αυτά έχουν πάει περίπατο στο βωμό των παχυλών συμβολαίων και του ψυχρού επαγγελματισμού, η ανάδειξη παικτών (ειδικά μέσα από τις ακαδημίες της ομάδας) οι οποίοι θα πονάνε και θα ματώνουν τη φανέλα είναι η καλύτερη επένδυση για το μέλλον της ΑΕΚ.
Στο επανιδείν Άραβα..
