Ειδικό παιχνίδι χθες στο ΟΑΚΑ, ειδικού σκοπού. Δεν έχω καμία διάθεση για ανάλυση, για κριτική, για συστήματα, για τραυματίες, για τιμωρημένους, για διακριθέντες.
Για τον Μανόλο στο μπούθ με το κινητό στο αυτί, για το πόσο παιχταράς είναι ο Λιβάγια, για την ΑΕΚ στην κορυφή. Αδιάφορα όλα αυτά, μπροστά στο μεγαλείο της κιτρινόμαυρης αλληλεγγύης, μπροστά στην μαγεία της κιτρινόμαυρης συμπαράστασης. Γιατί 20.586 καρδιές χτύπησαν μαζί, συντονίστηκαν στον ίδιο ρυθμό και βροντοφώναξαν στον ίδιο παλμό. Χωρίς καν να είναι στο γήπεδο.
Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει μέτρο, δεν έχει χρώμα, δεν έχει τσέπη, δεν έχει κοινωνικό ή μορφωτικό επίπεδο. Δεν έχει θρησκεία, δεν έχει φύλο. Δεν πουλάς παπά με τον ανθρώπινο πόνο, απλά συμπαρίστασαι. Δεν θα λύσουν το πρόβλημα των πληγέντων, τα περίπου 115.000 ευρώ που μαζεύτηκαν, αλλά θα ρίξουν λίγο βάλσαμο στις πληγές τους. Δεν με ενδιαφέρουν τα κίνητρα του οποιουδήποτε φυσικού προσώπου ή φορέα βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Γιατί δυστυχώς καλύπτει έστω και έτσι την χρόνια κρατική ανεπάρκεια. Εύχομαι να πιάσουν τόπο τα χρήματα και εμείς πάλι εδώ θα είμαστε, μια ζωή εθελοντές, μια ζωή αλληλέγγυοι, μια ζωή ρομαντικοί σουλατσαδόροι.
Κώστας Σταματιάδης