AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Κι όμως, ακόμα και τα βουνά λυγίζουν…..
Υπάρχουν στιγμές στην διάρκεια της ζωής μας, που όσο δυνατοί και να είμαστε, ραγίζουμε και σπάμε… Ειδικά όταν έχουμε μάθει να είμαστε στην πρώτη σειρά, νικητές, πρωταθλητές και τροπαιούχοι. Όταν έχουμε μάθει να μην χορταίνουμε τους τίτλους. Πρωταθλήματα, Κύπελλα, Ευρωπαικά παιχνίδια, Τσάμπιονς Λίγκ, Εθνική Ομάδα, Διεθνείς Διοργανώσεις, Ολυμπιάδα……Σκόρερ, MVP και και και….
Και έρχεται ο ρουφιάνος ο χρόνος και σε πολεμάει γιατί δεν μπορεί να το χωνέψει, δεν γουστάρει να χάνει από κανέναν. Ζηλεύει, φθονεί και χτυπάει ύπουλα …. Γιατί ποιά είσαι εσύ ρε Βάσω Σκάρα και τα άλλα κορίτσια, που θα μου αντισταθείτε;;;; Ποια είσαι εσύ που θα παίζεις όσο γουστάρεις και θα σαρώνεις τους τίτλους;; Πώς τολμάς και τα βάζεις μαζί μου;;;
Αλλά τι περιμένεις, από ζηλιάρη, μικρόψυχο και κομπλεξικό άνδρα…. Η Βάσω μαζί με τα άλλα κορίτσια της Αναγέννησης Άρτας και την Γρηγορία την Γκόλια, έχουν γράψει το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ελληνικού Γυναικείου Χάντμπολ. Έχουν σπάσει κάθε είδους ρεκόρ, που έχει κάνει Σύλλογος της Περιφέρειας, σε όλα τα ομαδικά αθλήματα….
Έγραψαν τον δικό τους μύθο και έγιναν θρύλοι….. Όταν λοιπόν στην συνέντευξη τύπου, μετά το τέλος του δεύτερου ημιτελικού, ο θρύλος έσπασε και δάκρυσε, τότε ο χρόνος σταμάτησε, πάγωσε και υποκλίθηκε με σεβασμό στην μοναδική αυτή στιγμή…..
Οι θρύλοι δεν σταματάνε, δεν σβήνουν, δεν ξεχνιούνται…
Συνεχίζουν, προσφέρουν και αποτελούν φωτεινό παράδειγμα και οδηγό για τα νέα παιδιά, για τα νέα κορίτσια, για το χάντμπολ. Και ας δακρύζουν μερικές φορές…..
Κώστας Σταματιάδης
