To κέντρο της άμυνας της ΑΕΚ είναι ίσως η αχίλλειος πτέρνα της στις τελευταίες σεζόν. Αλλεπάλληλες κινήσεις, φύγε εσύ-έλα έσυ, ξαναφύγε-ξαναέλα και ας έχεις…καμμένα λάδια!
Αν ο Τσιγκρίνσκι ήταν υγιής, αν ο Βράνιες είχε μυαλό, αν ο Τζαβέλλας ήταν πιο ψύχραιμος και πολλά άλλα ”αν” που γεμίζουν σελίδες και τροφοδοτούν συζητήσεις επί συζητήσεων στην προσπάθεια να βγει άκρη για τα στόπερ της ΑΕΚ, που μοιάζουν να είναι ο ένας χειρότερος απ’τον άλλο!Σαν να μεταμορφώνονται προς το χειρότερο μόλις φοράνε την κιτρινόμαυρη φανέλα.
Πήγε να βγει κάτι καλό με τον Ζίγκα Λάτσι, όταν στα χέρια του Μάσιμο Καρέρα (αλλά και στην προετοιμασία πέρσι του Μιλόγεβιτς) πήρε κάποιες συμμετοχές και έδειξε να ανταποκρίνεται πολύ θετικά και το κυριότερο να έχει μεγάλη προοπτική. Παρόλαυτα ο αριστεροπόδαρος 20χρονος Σλοβένος, υποβιβάστηκε στην β’ ομάδα και μοιραία δεν παρουσίασε εξέλιξη, ενώ ταυτόχρονα απογοητεύτηκε και ο ίδιος.
Μένοντας στον Καρέρα πρέπει να του πιστώσουμε ότι (και λόγω ανάγκης) ήταν ο μόνος που πίστεψε τον Στράτο Σβάρνα, τον έχρισε βασικό και ο Έλληνας αμυντικός τον δικαίωσε φτάνοντας να παίξει μέχρι την Εθνική ομάδα! Μετά ξαφνικά χάθηκε και πλέον αναζητά την τύχη του στην Πολωνία (Ράκοφ) και δείχνει να είναι το καλύτερο για όλες τις πλευρές.
Κάποιοι πίστεψαν ότι φέρνοντας πίσω για πολλοστή φορά τον Όγκνιεν Βράνιες, αδιαφορώντας για το αλλοπρόσαλλο του χαρακτήρα του, θα γύριζαν τον χρόνο πίσω για να έχουν στο χορτάρι τον στόπερ της σεζόν 2017-18 χωρίς το… περιτύλιγμα.Ο Βόσνιος όμως δεν μπόρεσε ποτέ να γλιτώσει από τους δαίμονές του και η αγωνιστική του κατάρρευση ήταν απλά θέμα χρόνου. Τώρα το δύσκολο είναι να τον ξεφορτωθείς…
Πάμε λίγο και στον Γιώργο Τζαβέλλα, που αντιμετωπίστηκε αρνητικά από την πρώτη μέρα της μεταγραφής του στην ΑΕΚ! Ανεξήγητο γιατί καθώς ήρθε με γεμάτα πρωταθλήματα από την Τουρκία, όντας διεθνής, με τεράστια εμπειρία, τσαμπουκά (έστω και υπερβολικό κάποιες φορές) που έλειπε απ’την ΑΕΚ και με ένα αριστερό πόδι που βοήθησε πολλές φορές στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.Παράλληλα ήταν θετικό στοιχείο για τα αποδυτήρια, ενώ αν είχε λίγη τύχη παραπάνω θα είχε βοηθήσει να εξελιχθούν αλλιώς αρκετά ματς (δοκάρι σε κεφαλιά με Βελέζ, δοκάρι-κεφαλιά με Αστέρα εκτός, δοκάρι σε φάουλ με Παναιτωλικό στο 1-0 στο ΟΑΚΑ, στο ματς που τελικά έληξε 1-2 ).
Ο Στράτος Μήτογλου που ήρθε ως διακριθέντας τη σεζόν 2020-21 με τη φανέλα του Βόλου, προσπάθησε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, έδειξε πολλά καλά στοιχεία αλλά και πολλές αδυναμίες κυρίως λόγω του ύψους του (κοινώς ”στρίβει” δύσκολα). Με διάθεση όμως για δουλειά και θέληση για βελτίωση θα μπορέσει να έχει καλύτερη παρουσία γιατί είναι και πειθαρχημένος τακτικά.
Όταν η κουβέντα έρχεται στον αγαπημένο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι, αρχίζουν τα πολλά ”αν”. Όσο ήταν στην ΑΕΚ όλοι σκέφτονταν τα μυικά του προβλήματα, παρατηρώντας ταυτόχρονα ότι στα ματς υψηλής έντασης ”έχανε” φανερά τους αντιπάλους του, παρά τις εξαιρετικές του τοποθετήσεις στον χώρο. Φέτος με τον Ιωνικό, όλοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, δηλαδή όταν είναι καλά, όλα καλά. Όταν τρώμε και κανένα γκολ, δεν πειράζει. Όμως η ΑΕΚ δεν είναι Ιωνικός. Τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα που προσέφερε στην ομάδα και καλό θα ήταν να συνεργαστεί μελλοντικά και από άλλο πόστο.
Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, βρίσκουμε τα ονόματα των Βασίλη Λαμπρόπουλου,Μάριου Οικονόμου, Άνταμ Τζανετόπουλου και Ούρος Τσόσιτς. Ξεκινώντας από τον Σέρβο θα θυμηθούμε αρκετές καλές εμφανίσεις στην πρωταθληματική σεζόν 2017-18, αλλά μετά από κάποιον τραυματισμό και πολλές απουσίες λόγω καρτών έχασε τη φόρμα του και τη θέση του. Ο χαρακτήρας του δεν ήταν και ο πιο εύκολος, καλώς έφυγε και αν κρίνει κανείς από τη μετέπειτα πορεία του (μέχρι και στην ΑΕΛ παρουσιάστηκε το 2021 για 10 παρουσίες) κανείς δεν στεναχωρήθηκε.
Αντίθετα τον Βασίλη Λαμπρόπουλο, πολλοί τον μνημονεύουν ακόμα. Ήρθε από τον Πανιώνιο, ακολούθησε την ομάδα στα…χωράφια, ανέβηκε μαζί της επίπεδο και κατηγορίες, βελτιώθηκε και ενώ όλα ήταν καλά η ομάδα κάπου ”στράβωσε” με την ανανέωση του συμβολαίου του και τον αδίκησε κατάφωρα. Ήταν ο Νοέμβριος του 2018 (είχε ήδη αποχωρήσει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς από το πόστο του) και είδαμε τον Μαρίνο Ουζουνίδη αντί να παίρνει βοήθειες (η ΑΕΚ έπαιζε στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Μπάγερν, Άγιαξ, Μπενφίκα) να χάνει από το ρόστερ τους Σιμόες, Μπακασέτα, Λαμπρόπουλο! Οι δύο πρώτοι βρήκαν γέφυρες τον Ιανουάριο του 2019 και επέστρεψαν στην ομάδα, ο Λαμπρόπουλος (που είχε άψογη στάση και συμπεριφορά) απλά υποχρεώθηκε να περιμένει να ολοκληρωθεί η σεζόν για να βρει ομάδα να συνεχίσει την καριέρα του….
Θα τολμήσω να πω ότι ακόμη και ο Μάριος Οικονόμου που ήρθε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2018, με εμπειρίες και πολλές παρουσίες από Καμπιονάτο (Μπολόνια, Κάλιαρι, Μπάρι) γρήγορα δέχτηκε σκληρή κριτική επειδή δεν ήταν ….Μπεκενπάουερ! Ήταν και ο ίδιος λίγο αμετακίνητος στις θέσεις του (δεν ήθελε με τίποτα να παίζει από τα αριστερά στη δυάδα των στόπερ) και κάπως έτσι κατέληξε στη Δανία και στην Κοπεγχάγη.
Ο Άνταμ Τζανετόπουλος που συνεχίζει να παίζει με επιτυχία με τη Λαμία στη Super League, πρωτοφόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ με προπονητή τον Δέλλα σεζόν 2013-14. Ο Τράϊ τον πίστεψε πολύ και πολλοί λένε ότι στο πρόσωπό του έβλεπε τον διάδοχό του! Δεν είχε όμως την ανάλογη στήριξη και υπομονή στη συνέχεια (παρότι άριστος επαγγελματίας) και υποχρεώθηκε σε (πρόωρη) αποχώρηση…
Σαν στόπερ (αριστερό) είχε χρησιμοποιηθεί και ο Μιχάλης Μπακάκης από τον Χιμένεθ σε 3άδα πίσω, με αρκετή επιτυχία μάλιστα. Από πέρσι είναι γνωστό ότι η καριέρα του είναι στον αέρα αφού δεν υπολογίζεται από την ΑΕΚ, αν και έχει ακόμα συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2023.
Εννοείται ότι δεν αντέχουμε καν να ασχοληθούμε με τις περιπτώσεις Χνιντ και Νεντελτσιάρου!Ας είναι καλά όσοι τους έφεραν…
Χωρίς να πάμε κι άλλο πιο πίσω, βλέποντας τι έχει γίνει καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το θέμα ”στόπερ” στην ΑΕΚ όχι μόνο πρέπει να λυθεί από τον Ματίας Αλμέϊδα (έτσι κι αλλιώς το έχει σε προτεραιότητα) αλλά με οδηγό το παρελθόν δεν πρέπει να γίνουν πάλι τα ίδια λάθη: Τα πήγαινε-έλα του κάθε Βράνιες, οι βιαστικές αποφάσεις σαν αυτή στην περίπτωση Λαμπρόπουλου, η άδικη κριτική σε έναν έμπειρο διεθνή αμυντικό όπως ο Τζαβέλλας, η απαξίωση προς έναν εξελισσόμενο νεαρό αμυντικό (Μήτογλου) και ο παραγκωνισμός ενός μεγάλου ταλέντου (προλαβαίνουμε ακόμα) του Ζίγκα Λάτσι.
Με την παρουσία και του Μπρούνο Άλβες σαν αθλητικού διευθυντή πλέον, που γνωρίζει τη θέση όσο κανείς άλλος, όλοι εμείς που ζήσαμε τις παλιότερες εποχές με τον Στέλιο Μανωλά να κυριαρχεί στο κέντρο της άμυνας, απαιτούμε: ”Φέρτε μας έναν Γκαμάρα”! Κάτι ήξερε ο συγχωρεμένος ο Μάκης Ψωμιάδης…