AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Ολοκληρώθηκε πραγματικά με το χειρότερο τρόπο για την ΑΕΚ η αγωνιστική περίοδος 2021-22. Οι 3 προπονητές που κάθησαν στον πάγκο της σε αυτό το διάστημα δεν κατάφεραν να την φέρουν σε μία θέση που οδηγεί σε ευρωπαϊκή συμμετοχή τη νέα περίοδο. Μοιραία και η απόδοση των παικτών ατομικά ήταν αποκαρδιωτική.
Η πρώτη παρουσία του Ματίας Αλμέϊδα σε κιτρινόμαυρο φόντο στο περιβάλλον της Αγιά Σοφιάς μαζί με το επιτελείο του, μείωσε κάπως την ένταση των ημερών μετά το κάζο στο ”Κλ.Βικελίδης” και έβαλε τέλος στα όποια ερωτηματικά είχαν αρχίσει να αιωρούνται σχετικά με την έλευση του Αργεντίνου προπονητή. Πλέον ο παλαίμαχος κορυφαίος αμυντικός χαφ της Εθνικής Αργεντινής αναλαμβάνει την ευθύνη της ομάδας, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ”….θα αφήσουμε μέχρι και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα μας, ώστε να κατακτήσουμε τους στόχους μας”!
Πέρα όμως από τις…προγραμματικές δηλώσεις που έτσι κι αλλιώς είναι περισσότερο εθιμοτυπικές, θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε την αγωνιστική επίδοση των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ για την συνολική τους παρουσία στη φετινή σεζόν.
- Δείτε αναλυτικά παρακάτω:
Παναγιώτης Τσιντώτας (3): Aπογοτητευτική σεζόν για τον Έλληνα τερματοφύλακα που όπως και πέρσι μετά την αποχώρηση του Βασίλη Μπάρκα, έδειξε να μην αντέχει την πίεση του βασικού γκολκίπερ, υποπίπτωντας σε σοβαρά και αβίαστα πολλές φορές λάθη, παρά το γεγονός ότι βελτίωσε την επαφή του με τα πόδια.
Τσίτσαν Στάνκοβιτς (6): O Aυστριακός έδειξε από την αρχή ότι πρόκειται για πολύ καλό τερματοφύλακα, αλλά επιρρεπή στους τραυματισμούς. Έδειξε την εμπειρία του και την εξαιρετική του τεχνική παίζοντας με τα πόδια σαν λίμπερο. Κάτω από τα δοκάρια ήταν πολύ καλός, αλλά πολλές φορές έμενε καρφωμένος εκεί. Λόγω των τραυματισμών του έδειχνε άτολμος στις εξόδους ενώ το λάθος του στο τελευταίο ματς με τον Ολυμπιακό (πρώτο γκολ) μας έβαλε σε πολλές σκέψεις.
Κλεμάν Μισελέν(5): ”Λίγος” έδειξε ο Γάλλος, χωρίς να είναι κακός παίκτης! Παρότι ξεκίνησε σαν βασικός με τον Μιλόγεβιτς, ήρθε η εμφάνιση του στην Τούμπα την 4η αγωνιστική να αναδείξει τις σοβαρές αμυντικές και τακτικές του αδυναμίες. Πολύ γρήγορος, έφευγε εξαιρετικά σαν εξτρέμ, είχε καλή τεχνική για μπακ, αλλά ήταν άτολμος και δεν μπορούσε να βγάλει μία καλή σέντρα. Μάλλον φεύγει και είναι καλύτερο για όλους.
Λάζαρος Ρότα(6): Ήταν ότι καλύτερο άφησε ο Γιαννίκης στην ΑΕΚ που τον εμπιστεύθηκε και τον έφερε από την κερκίδα στη βασική σύνθεση. Στην αρχή έδειξε επιπόλαιος και βιαστικός, έκανε πολλά λάθη σε μαρκαρίσματα και τοποθετήσεις, ενώ υπέπεσε σε αχρείαστα φάουλ και πέναλτυ. Στην πορεία όμως βελτιώθηκε σημαντικά και παρουσίασε εξέλιξη. Αν βελτιώσει τη σέντρα του και προσέξει λίγο τη σκέψη του θα ανέβει κι άλλο.
Μιλάντ Μοχαμάντι(6): Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος, έχει τα προσόντα. Πολύ γρήγορος, πολύ δυνατός και αποφασιστικός στα μαρκαρίσματα, αλλά με έλλειμα τεχνικής που δεν τον βοηθάει όταν ανεβαίνει σαν εξτρέμ. Εκεί που μας τα χάλασε ήταν στα ματς με τον Ολυμπιακό και τα αδικαιολόγητα λάθη που έκανε, όπως και στην αποβολή του στο ματς με τον Απόλλωνα στο ΟΑΚΑ.
Όγκνιεν Βράνιες (3): Κακή αγωνιστική παρουσία, καμία σχέση με τον Βράνιες που περιμέναμε να δούμε και που πολλοί ήθελαν να πιστεύουν ότι είναι. Για τη συμπεριφορά του δεν χρειάζεται να ξαναπούμε κάτι. Ήρθε η ώρα για ένα οριστικό αντίο.
Γιώργος Τζαβέλλας(7): Κατά τη γνώμη μου ο πιο σταθερός αμυντικός της ΑΕΚ φέτος. Όχι τόσο γιατί έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις, όσο γιατί λόγω της εμπειρίας του προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να συνεργαστεί και με Βράνιες και με Μήτογλου, έδωσε ένταση που έλειπε στην ομάδα, παρά τις σημαντικές του αδυναμίες στο ψηλό παιχνίδι και το μόνιμο πρόβλημα που μιλάει πολύ….Στα θετικά του η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση, που βοήθησε στο χτίσιμο των επιθέσεων ενώ από καθαρή ατυχία δεν πέτυχε κάποια γκολ παραπάνω (2γκολ / 28 αγώνες).
Εχσάν Χατζισαφί(7): O έμπειρος αριστεροπόδαρος Ιρανός αποκτήθηκε για μπακ, αλλά απέδειξε προς το τέλος της περιόδου (λόγω Οφρυδόπουλου) πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει στα χαφ. Εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, καλά τρεξίματα, αλλά αδυναμία στα ένας με έναν μαρκαρίσματα (2γκολ / 28 αγώνες).
Στράτος Σβάρνας (5): Ο Σβάρνας είχε ταβάνι και το είχε φτάσει, ήταν γνωστό. Δεν είναι aggressive στόπερ και αυτό του αφαιρεί πόντους. Έπαιξε ελάχιστα, δεν υπολογίστηκε από κανέναν προπονητή, αλλά όποτε χρειάστηκε (ακόμη και σαν δεξί μπακ) ήταν τίμιος και αξιοπρεπής. Σωστός επαγγελματίας. Καλό και για τον ίδιο να φύγει να πάρει συμμετοχές.
Σίμος Μήτογλου(6): Έδωσε τα πάντα όποτε έπαιζε, βελτίωσε κάποιες αδυναμίες του, αλλά είναι φανερό ότι χρειάζεται κι άλλα πράγματα. Είναι δυνατός στο ψηλό παιχνίδι, χαμηλά ζορίζεται (λογικό) αλλά βελτιώνεται τακτικά. Δεν απέφυγε κάποια χοντρά λάθη, αλλά ήταν και πολύ άτυχος σε ματς που θα τον απογείωναν (πχ επαναληπτικός με ΠΑΟΚ στο Κύπελλο, ”έσβησε” Άκπομ και του ακυρώθηκαν 2 γκολ εξαιρετικά οριακά με VAR). Έχει μέλλον.
Αντρέ Σιμόες(7): Ο Πορτογάλος έβγαλε μία χρονιά με πείσμα και δύναμη όπως πάντα, παρά τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζε και που τον άφησαν εκτός από πολλές μάχες. Θα μείνει στη συνείδησή μας σαν ένας μεγάλος μαχητής και τον ευχαριστούμε για ότι προσέφερε στην ομάδα!
Γιεβγκέν Σάκχοφ(2): Έπρεπε να μην ξεκινήσει καν τη φετινή χρονιά. Παλαίμαχος. Τίποτα άλλο!
Νταμιάν Λε Ταλέκ(4): Ήταν φανερό ότι η φύγη Μιλόγεβιτς τον έκανε να νιώθει ξένο σώμα μέσα στην ομάδα, αφού ήταν προσωπική επιλογή του Σέρβου κόουτς. Ήρθε σαν πολυεργαλείο για χαφ και στόπερ, αλλά κυρίως σαν κόφτης που χρησιμοποιήθηκε ήταν απελπιστικά αργός και νωθρός. Έπρεπε ήδη να έχει φύγει.
Nταμιάν Σιμάνσκι(7): O πιο αξιόπιστος κεντρικός χαφ της ΑΕΚ, τόσο σαν 8άρι (με τα πολλά λάθη στις πάσες όμως) όσο και σαν 6άρι. Απίστευτα τρεξίματα και ένταση στο μαρκάρισμα, πολλή ενέργεια αλλά και αρκετές κίτρινες. Αν δουλέψει λίγο τις πάσες του και βρει τρόπο να αποβάλλει το άγχος του, θα ανέβει κι άλλο (3γκολ/ 21 αγώνες).
Γκρεκόρζ Κριχόβιακ (6): Ήρθε σαν μεταγραφή ειδικών συνθηκών λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Φανερά εκτός ρυθμού και χωρίς τρεξίματα, αλλά με μεγάλη ποιότητα και υψηλή τεχνική κατάρτιση που πρόλαβε να δείξει σε κάποιους αγώνες και να βοηθήσει την ομάδα, όσο γινόταν τέλος πάντων (2 γκολ σε 9 συμμετοχές, πρώτος στις επιτυχημένες πάσες στα playoffs της Super League).
Πέτρος Μάνταλος(6): Ο άνθρωπος που αγαπάμε να μισούμε, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του έργου για τον αρχηγό της Ένωσης. Πρώτος σε ασίστ στην κανονική περίοδο στην SL, αλλά χωρίς να καταφέρει και φέτος να πάρει ένα ντέρμπυ με μία δική του μεγάλη εμφάνιση. Γενικά όμως προσπάθησε και αμυντικά μέσα σε ένα περιβάλλον πολύ αρνητικό και άδικο για τον παίκτη (3γκολ, 11 ασίστ/ 31 αγώνες). Χωρίς το βάρος ότι πρέπει να είναι αρχηγός, έχει να προσφέρει πολλά στην ομάδα.
Νορντίν Άμραμπατ(7): Πραγματικά αλλοπρόσαλλος σαν χαρακτήρας ο Μαροκινός, αδίκησε τις πολύ καλές του εμφανίσεις, εξαιρετικός ποδοσφαιριστής σίγουρα, πολυθεσίτης, με προσωπικότητα αλλά κάπου το ”εγώ” του μπήκε πάνω από την ομάδα πολλές φορές και έκανε κακό. Καλό θα ήταν να μείνει και να πειθαρχήσει σε ένα σοβαρό προπονητικό πλάνο, αν όμως έχει το μυαλό του αλλού, καλύτερα να φύγει μια ώρα νωρίτερα (6 γκολ σε 29 συμμετοχές) !
Λιβάϊ Γκαρσία(6): Δεν έκανε τις εμφανίσεις που περιμέναμε με βάση την αξία του (όπως πολλοί εξάλλου φέτος) αλλά ήταν και πάλι φανερή η ποιότητά του παρά το πολύ ξύλο που έφαγε από τους αντιπάλους! Δεν τροφοδοτήθηκε σωστά. Έδειξε εξαιρετικά χαρακτηριστικά και σαν σέντερ φορ, ενώ εντυπωσίασε με τα εξαιρετικά του άλματα και γκολ με κεφαλιές(7 γκολ σε 33 συμμετοχές).
Στίβεν Τσούμπερ (5): Πάρα πολλή κουβέντα έγινε για τον Ελβετό, δυσανάλογη όμως της συνολικής τους προσφοράς. Ξεκίνησε εντυπωσιακά, αλλά στην πορεία δεν ήταν ανάλογη η παρουσία του. Σίγουρα έχει το ελαφρυντικό ότι προέρχεται από τη Μπουντεσλίγκα όπου ο κάθε παίκτης έχει συγκεκριμένο ρόλο μέσα σε μία ομάδα. Εδώ βρήκε τον καθένα να κάνει ότι θέλει! Δεν φάνηκε στα μεγάλα παιχνίδια, ενώ κατάφερε στο τελευταίο ματς με τον Ολυμπιακό και τον πανηγυρισμό του να μας βάλει σε σκέψεις : μήπως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του και ενδιαφέρεται για τα ατομικά του στατιστικά (8 γκολ, 4 ασίστ σε 35 ματς);
Καρίμ Ανσαριφάνρτ(5): Έχασε την όρεξή του ξεκάθαρα από τη στιγμή που κατάλαβε ότι είναι αλλαγή του Αραούχο. Έδειχνε πολύ ”μπλαζέ”, αλλά παρόλαυτα λόγω ποιότητας είχε τις στιγμές του, αν και περιμέναμε πολύ περισσότερα. Ο επιπόλαιος τραυματισμός του στο τέλος της χρονιάς ήταν το κερασάκι στην τούρτα (4 γκολ / 29 συμμετοχές).
Σέρχιο Αραούχο(8): Ο αγαπημένος Τσίνο όποτε έπαιζε ήταν μια ομάδα μόνος του ακόμη κι όταν δεν έκανε γκολ. Έτρεχε πιο πολύ από ποτέ σε όλο το γήπεδο, παρακινούσε τους συμπαίκτες του, έβγαζε απίστευτο πάθος στα μαρκαρίσματα, αλλά προδόθηκε από τους αρκετούς μυικούς του τραυματισμούς. Ξεκάθαρος MVP και διασωθείς από το φετινό ναυάγιο, ο φυσικός αρχηγός αυτής της ομάδας που μας χάρισε μία αξέχαστη στιγμή με το γκολ-ψαλιδάκι στο ”Βικελίδης”(12 γκολ σε 27 αγώνες) !
Μουαμέρ Τάνκοβιτς(3): Όταν δεν σε σηκώνει το κλίμα στην ομάδα, βρίσκεις τρόπο να φύγεις. Είχε έρθει σαν ”καλύτερος ξένος” του Σουηδικού πρωταθλήματος, τον κυνηγούσε ο Ίβιτς έναν χρόνο! Δεν έδειξε τίποτα , δεν μπήκε στο πνεύμα της ομάδας και φέτος απλά έμπαινε επειδή δεν υπήρχαν άλλοι. Ο κόσμος κουράστηκε από μισθοφόρους που ”κάθονται” πάνω στα συμβόλαιά τους (χωρίς γκολ σε 18 συμμετοχές).
Ντάρκο Γέβτιτς(5): Δεκάρι παλαιάς κοπής, αρχοντικός, με μαγικό αριστερό αλλά αργός, άνευρος και εκτός τόπου τακτικά. Δεν ενσωματώθηκε στην ομάδα, δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε αλλά έβγαλε και πολλούς τραυματισμούς (υπερβολικά πολλούς). Μας αφήνει (ήταν δανεικός εξάλλου) με την ανάμνηση μίας εξαιρετικής παρουσίας στην Τούμπα στον αγώνα Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και τις 2 πολύ ωραίες πάσες στον Τσούμπερ (1ασίστ, χωρίς γκολ σε 16 συμμετοχές).
Εκτός αυτών που αναφέραμε παραπάνω πήραν συμμετοχές για πολύ λίγα λεπτά και αρκετοί από τη 2η ομάδα (Κοσίδης, Μιτάϊ, Μουστακόπουλος, Κορνέζος, Χατζηεμμανουήλ) , όπως και η μεταγραφή του Ιανουαρίου Αλεξάντερ Φράνσον που μπήκε σαν αλλαγή στο ΠΑΟΚ -ΑΕΚ στα play offs.
- Προπονητές:
Bλάνταν Μιλόγεβιτς: Η άφιξή του στα Σπάτα το περασμένο καλοκαίρι είχε φέρει μεγάλη αισιοδοξία.Ο πρόωρος αποκλεισμός από τη Βελέζ τον φόρτωσε αμέσως με αρνητική κριτική και έφυγε γρήγορα αμέσως μετά την 5η αγωνιστική, χωρίς να το καταλάβει κανείς! Δεν δόθηκαν ποτέ εξηγήσεις για το διαζύγιο με κοινή συναίνεση, αλλά όταν έφυγε η ομάδα ήταν μια ανάσα από την κορυφή και μέσα στους εγχώριους στόχους!
Αργύρης Γιαννίκης: Ακουγόταν το όνομά του από τον Ιανουάριο του 2021 όταν σαν προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα είχε κερδίσει την ΑΕΚ του Χιμένεθ στο ΟΑΚΑ. Οι φήμες πήραν σάρκα και οστά αμέσως μετά την ξαφνική αποχώρηση Μιλόγεβιτς, ενώ το περίφημο πτυχίο της Κολωνίας αναφερόταν σε κάθε δημοσίευμα που έφερε το όνομά του. Όμως άλλο θεωρία, άλλο πράξη και άλλο ΠΑΣ, άλλο ΑΕΚ! Ο Γιαννίκης παρά την στήριξη του ισχυρού ηγέτη της ΑΕΚ, Δημήτρη Μελισσανίδη έφυγε σαν αποτυχημένος, φορτώνοντας ήττες την ομάδα εντός έδρας από αντιπάλους που δεν είχαν πανηγυρίσει διπλό στην Αθήνα ποτέ! Δεν παρουσίασε την παραμικρή βελτίωση στην αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ και έχασε εντελώς τα αποδυτήρια.
Σωκράτης Οφρυδόπουλος: Tίμιος και αξιοπρεπής ο προπονητής της β’ ομάδας που ανέλαβε σαν υπηρεσιακός να τρέξει την ομάδα στο τελευταίο διάστημα. Έπαιξε με κλασσικές ποδοσφαιρικές αρχές αναλαμβάνοντας μία ομάδα εντελώς αδούλευτη ακόμη και στα βασικά (πχ στημένα). Παρουσίασε βελτίωση στο βαθμό που γινόταν (πήρε Χ σε Λεωφόρο και Καραϊσκάκη ενώ θα μπορούσε και διπλά), δοκίμασε να παίξει και με άλλη διάταξη από τη συνηθισμένη, αλλά με τόσες παθογένειες ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί. Βρέθηκε μία ανάσα από τον μίνιμουμ στόχο της Ευρώπης στο ματς με τον Άρη, αλλά εκεί δεν διαχειρίστηκε καλά την κατάσταση στο 0-2, αφήνοντας την ομάδα αβοήθητη. Δεν τον κατηγορεί κανένας, έκανε ότι μπορούσε.
Πλέον ο Ματίας Αλμέϊδα αναλαμβάνει να στήσει μία ομάδα από το μηδέν με την ιδιαίτερη ευθύνη της μεγάλης εισόδου στην Αγιά Σοφιά. Ο Αργεντίνος προπονητής θα ξεκαθαρίσει το ρόστερ και θα εισηγηθεί τις μεταγραφές όπου θεωρεί απαραίτητο. Μέχρι τα τέλη Αυγούστου που θα ξεκινήσει η νέα Super League υπάρχει μεγάλο διάστημα και περιμένουμε εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, ώστε η ΑΕΚ να παρουσιαστεί αγωνιστικά αντάξια της ιστορίας και του κόσμου της!
