AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Αυτό που ζήσαμε χθες, όσοι από μας είχαμε την τύχη να παραβρεθούμε στο ΟΑΚΑ, ήταν πραγματικά μια ποδοσφαιρική γιορτή!
Κόσμος γεμάτος αισιοδοξία για… κάτι καλό, ομάδα ψυχομένη από πριν αλλά και καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά και αντίπαλοι με τεράστια ποδοσφαιρική αξία!
Γράφει ο Θοδωρής Καρασούλης
Μπορούσε κανείς να διακρίνει από πολύ μακριά και καθώς πλησίαζε το Ολυμπιακό στάδιο του Αμαρουσίου, πριν από τη χθεσινή συνάντηση με τους μόνιμους πρωταθλητές Γερμανίας, μια διάχυτη αισιοδοξία που “πλημμύριζε” την ατμόσφαιρα.
Βασικά τώρα που το ξανασκέφτομαι όλοι μας ξέραμε το τι θα αντιμετωπίσουν οι παίκτες της ομάδας μας στα 90 λεπτά του αγώνα, απλώς είναι αυτό το μαγικό στοιχείο του ποδοσφαίρου, το λεγόμενο ΘΑΥΜΑ που όλοι και όλες το βράδυ της Τρίτης περιμέναμε να κάνει την εμφάνισή του σε άλλον ένα ευρωπαϊκό αγώνα της ΑΕΚ κόντρα σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους του κόσμου.
Μπαίνοντας στο αχανές περιβάλλων χώρο του γηπέδου (που τόσος λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό) κανείς συναντούσε Γερμανούς αναμεικτούς με αδέλφια μας να συζητούν, να πίνουν μπύρα και να τρώνε “βρώμικο” ήρεμους και με μια πρωτοφανή σιγουριά που πηγάζει από την ίδια τους την ιδιοσυγκρασία αλλά και από την δυναμική του συλλόγου τους, ότι δε θα τους συμβεί κάτι το επικίνδυνο και μη αναμενόμενο.
Θα πει κανείς γιατί να τους συμβεί κάτι (;) και ότι αυτή είναι η νορμάλ συμπεριφορά που θα έπρεπε να έχουν όλοι οι φίλαθλοι, γηπεδούχοι και φιλοξενούμενοι, πριν από μία οποιαδήποτε αναμέτρηση και όχι μόνο στα πλαίσια του Champions League, αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός όμως γιατί ξέρετε… εδώ είναι Ελλάδα!
Στις κερκίδες και κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης το καλό κλίμα που επικρατούσε εκτός γηπέδου, πολλαπλασιαζοταν και γινόταν όμορφα εκρηκτικό, πολύ φωνή από όλους (και τους οπαδούς της Μπάγερν που έκαναν αισθητή τη παρουσία τους με μια μαζική μετακίνηση έχοντας καταλάβει 3 θύρες του Ολυμπιακού σταδίου), χωρίς όμως περιττές αντεγκλήσεις και ακρότητες.
Σε αυτό το σημείο θα πει κανείς, μα καλά γράφεις τόση ώρα για ποδοσφαιρικό αγώνα και για μπάλα δεν έχεις γράψει λέξη! Θεωρώ ότι είναι όλα αλληλένδετα και η ψυχολογία και η συμπεριφορά των φιλάθλων παίζει μεγάλο ρόλο, σου δίνει μια αίσθηση του τι θα επακολουθήσει!
Πραγματικά οι Γερμανοί, αυτή την υπέρμετρη σιγουριά και αυτοπεποίθηση που έχουν κινούμενοι σε ένα ξένο γήπεδο, την αντλούν και είναι παρόμοια με την αντιμετώπιση και με τη ψυχολογία που μπαίνει για να αγωνισθεί η ομάδα τους σε οποιοδήποτε γήπεδο του πλανήτη.
Μαζεμένοι αστέρες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης που προπονούνται για να αφομοιώσουν τον γερμανικό τρόπο ποδοσφαίρου! Έναν τρόπο παιχνιδιού που δεν αφήνει τίποτα στη τύχη, που σε κάθε σημείο της αναμέτρησης και σε κάθε εκδοχή του, έχει την κατάλληλη αντιμετώπιση ώστε πάντα η γερμανική ομάδα να έχει το κουμάντο, την ολική κατοχή και πρωτοβουλία.
Μαζεμένη λοιπόν ποιότητα είναι αυτό που χαρακτήριζε χθες την Μπάγερν που έπαιζε κυριαρχικό και ΣΩΣΤΟ ΠΟΔΌΣΦΑΙΡΟ πάνω απ’όλα!
Αυτό ήταν κάτι που προβλημάτισε πολύ τους παίκτες της ομάδας μας που πραγματικά χθες όλοι τους έδωσαν το 100% των δυνατοτήτων τους (μερικοί δε και το 101%) για να αμυνθούν και να μπορούν να “βγαίνουν” μπροστά, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν 2 ή 3 συγκεκριμένα πράγματα προκειμένου να “χτυπησουν” και να προσπαθήσουν να αιφνιδιάσουν.
Μια απλοϊκή λοιπόν ανάλυση θα έλεγε ότι το πρώτο που επιδίωξαν χθες οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη ήταν να “χτυπήσουν” στην “πλάτη” την άμυνα των Γερμανών, πράγμα που δικαιολογεί την συμμετοχή στο αρχικό σχήμα του Κλωναρίδη με τον Μπογέ να μένει στον πάγκο.
Το προσπάθησαν οι παίκτες της ομάδας μας σε κάποιες στιγμές με κάποιες βαθιές μπαλιές είτε του Τσιγκρίνσκι, είτε του Λαμπροπούλου και του Μάνταλου κυρίως, όμως αυτές δε κατέστησαν δυνατόν να αιφνιδιασουν τους δυο θηριώδης σε ύψος και εκτόπισμα κεντρικούς αμυντικούς, Χούμελς και Σούλε.
Δεύτερο και κυριότερο “σχέδιο” ήταν η εκμετάλλευση, μέσω πίεσης, οποιουδήποτε λάθους των Γερμανών στα μετόπισθεν, αφού ο Ουζουνίδης κατέβασε μια ομάδα που, σχηματικά τουλάχιστον, είχε ικανό αριθμό επιθετικογενών παικτών.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι, όπως αποδείχθηκε και μέσα από τον χθεσινό αγώνα, είναι μάταιο μια ομάδα σαν την ΑΕΚ να κάνει σχέδια όταν κοντράρει τέτοια “μεγαθήρια”, για τον πολύ απλό λόγο, ότι έχουν την ικανότητα να το “πάνε” όπου θέλουν και τους ευνοεί εκείνους το παιχνίδι…
Αυτό λοιπόν που επιχειρήθηκε με την πίεση από 5 και 6 παίκτες της Ένωσης, σε τακτά χρονικά διαστήματα δυστυχώς για μας δεν απέφερε καρπούς καθώς οι πρωταθλητες Γερμανιας με πολύ στρωτό, ψύχραιμο αλλά κυρίως με σωστό ποδόσφαιρο κατάφερε να μην κάνει ούτε ένα λάθος στη κυκλοφορία της μπάλας κάτω από τη σέντρα!
Τέλος επιχειρήθηκε με την αντιστροφή στις πλευρές σε Μάνταλο και Μπακασέτα να δωθεί η ευκαιρία σύγκλισης τους στον άξονα, ώστε να δημιουργηθούν προβλήματα στους αντιπάλους είτε με κάποιες κάθετες ή με απευθείας σουτ κάτι που από το παιχνίδι και τη τακτική των Γερμανών, που είχαν ένα δυνατό και γεμάτο κέντρο, έκοψαν από την αρχή κάθε τέτοια φιλοδοξία στους δύο παίκτες μας.
Εν κατακλείδι η ομάδα μας δεν πρέπει και δε θα κριθεί σε ένα τέτοιο παιχνίδι, παρά μόνο συγχαρητήρια θα πρέπει να τους δωθούν, καθώς παρά τα 122 δευτερόλεπτα που “χαλαρωσαν” μεσα στο παιχνιδι με αποτελεσμα να δεχτουμε δυο γκολ, κατάφεραν να παίξουν ένα παιχνίδι στα “κόκκινα” εναντίον σαφώς ανώτερου αντιπάλου και για 60 λεπτά να τον προβληματίσουν κιόλας…
Αυτό που αναμένουμε πλέον στην επόμενη υπέρβαση, είναι αυτή να κρατήσει 95 λεπτά (μαζί με τις καθυστερήσεις) και όχι 60 ώστε επιτέλους να καταλάβουν και οι ίδιοι ότι… το μπάτζετ του συλλόγου δεν θα είναι ποτέ μεγαλύτερο έναντι ομάδων από προηγμένα πρωταθλήματα, αλλά και ότι οι ίδιοι μπορούν με τέτοιου τύπου εμφανίσεις να πολλαπλασιάζουν την ποδοσφαιρική τους αξία κάτι που αυτόματα θα ανεβάσει, από προσωπικούς μισθούς μέχρι και προσωπική αξία, κάτι που τελικά είναι και το ζητούμενο καθώς τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάλα, παρά μόνο αποτελούν συνήθως μαζεμένες υπεραξίες…
Υ.Γ Όσοι έχουμε δει παιχνίδια πίσω από τα κάγκελα της σκεπαστής, έχουμε πάει κάποιες εκδρομές και έχουμε φάει που λέει ο λόγος και καμμία πέτρα σε παλιότερες δεκαετίες, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η κατάσταση με κάποια άτομα έχει ξεφύγει, καθώς ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΔΕΝ ΑΑΝΑΒΟΥΜΕ ΚΑΠΝΟΓΟΝΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΕΝΑΣ Ο ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟ ΠΕΤΑΛΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΨΕΙ, και κυρίως δεν μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο και να μην παρεμβαίνουν οι υπόλοιποι άμεσα, έτσι ώστε να τον πετάξουν εκτός γηπέδου μέχρι να συνέλθει και να καταλάβει ότι πρέπει να στηρίζει την ομάδα και πολύ καλά κάνει που θέλει… αλλά και ταυτόχρονα να υπηρετεί και στρατευμένος τις ανάγκες της.
Με κάθε σεβασμό στα παιδιά που ζουν γι αυτή την ομάδα αλλά και το όλο σκηνικό της ένθερμης υποστηριξης από την κερκίδα και εκτός, (έχω περάσει από την φάση), ίσως μια επικείμενη τιμωρία από ΟΥΕΦΑ που να κλείνει το “πέταλο” στο παιχνίδι με τον ΑΓΙΑΞ να αποτελέσει μια αιτία αυτοοργάνωσης και πειθαρχίας στο κοινό καλό της ομάδας μας!
