AEKPASSION
Μερικές σκέψεις για το χθεσινό θρίαμβο επί του ΟΣΦΠ.
«Μη με κατηγορείτε πια, κλειστά τα στόματα», τραγούδησε κάποτε ο Αντώνης Ρέμος, για μια αγάπη που του είχε γίνει εμμονή. Αυτό τραγουδά και ο Ματίας Αλμέιδα από μέσα του, μετά τη θριαμβευτική νίκη επί του ΟΣΦΠ, στην οποία εφάρμοσε για μία ακόμη φορά αυτό που ξέρει καλά. Να δημιουργεί μια ενδεκάδα που κερδίζει και ταυτόχρονα να αποδίδει δικαιοσύνη στο γκρουπ των ποδοσφαιριστών που διαθέτει.
Με το που ανακοινώθηκαν η αποστολή και η αρχική ενδεκάδα, οι σκέψεις του κόσμου της «Ένωσης» είχαν μια αρνητική χροιά. «Πού πάμε με τον Τζαβέλλα;», «Γιατί έχει τον Αραούχο στον πάγκο;», «Γιατί έχει έξω Ρότα, Μουκουντί, Γιόνσον;», «Γιατί πάει με έναν μόνο κόφτη;», ήταν μόνο μερικά από τα ερωτήματα που ακούγονταν δεξιά και αριστερά. Και η απάντηση είναι η εξής: ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ!
Πόσο πιο απλά να τεθεί το ζήτημα; Το Δεκέμβριο, με την ολοκλήρωση της προετοιμασίας στην Ολλανδία, όταν έδωσε την συνέντευξη τους ρεπόρτερ που συνόδευαν την ομάδα εκεί, είχα γράψει ότι το Α και το Ω σε μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, είναι να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ προπονητή και παικτών. Και ο Αλμέιδα το έχει πετύχει στο μέγιστο βαθμό. Για αυτό η «Ένωση» αποδίδει το ίδιο αποτελεσματικά και κυριαρχικά, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, είτε αυτός λέγεται Ολυμπιακός είτε Δόξα Κατωκοπιάς. Και επίσης, ο Αργεντίνος έχει βρει τον τρόπο να ξεκλειδώσει όλα τα «cheat codes» των πιο ποιοτικών μονάδων του (Τσούμπερ, Ελίασον, Σιντιμπέ, Γκατσίνοβιτς, Πινέδα).
Η χθεσινή νίκη, αποτελεί μια ξεκάθαρη απάντηση σε όλους, φίλους και εχθρούς. Στους φίλους, ότι η ομάδα έστω και με τη θεωρητικά «δεύτερη» σύνθεσή της, μπορεί να κάνει τα πάντα. Και στους εχθρούς, ότι δεν χρειάζεται να κερδίζει στα δικαστήρια τους αγώνες. Τις απαντήσεις τις δίδει στο γήπεδο, με την ποιότητά της και τη θέλησή της. Και σε όποιον αρέσει.
Υ.Γ. Δεν έχω ξαναδεί τόσο αδύναμο Ολυμπιακό στη ζωή μου. Ποτέ. Κυρίως σε θέμα ψυχολογίας και σταθερότητας. Αλλά, όταν ένα ολόκληρο καλοκαίρι δρας τελείως ανορθολογικά σε επίπεδο ενίσχυσης του ρόστερ και αναζήτησης προπονητή, τα πληρώνεις ακριβά. Όπως επίσης και τη μανία εύρεσης του τι φταίει για την πτώση της ομάδας σου σε εξωγενείς παράγοντες (από την ΕΠΟ μέχρι και τους πλανήτες που δεν ευθυγραμμίστηκαν ποτέ). Έτσι δεν κερδίζεις τίτλους. Πόσο μάλλον τη στήριξη του κόσμου σου. Και ο νοών νοείτω.
