Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου, όπως λέει και το τραγούδι, έπεσα σε μια ιστορική μέρα…
10 Ιουλίου 2018, 97 χρόνια μετά την Ματωμένη Κυριακή του Μπέλφαστ, το 1921… Ένα τετραήμερο κόλασης και σκοτωμών, 22 αμάχων, Καθολικών και Προτεσταντών στο Μπέλφαστ…. Μία μέρα μετά, ξεκίνησε η περίφημη εκεχειρία μεταξύ του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού και των Βρετανικών δυνάμεων….. Μεγάλη ιστορία η πολύχρονη αντιπαλότητα των δύο λαών.
Κατά βάση Θρησκευτικές ήταν οι διαφορές… Από εκεί ξεκινούσαν όλα και κατέληγαν στην κόλαση, στην καταστροφή και στον θάνατο…. Πάντα θαύμαζα τον επαναστατικό χαρακτήρα του Ιρλανδικού λαού και ειδικά ηγετών όπως ο Κίνλυ, ο Κόλλινς και φυσικά μαρτύρων όπως ο Μπόμπι Σαν… Έδιωξαν 7000 εργάτες από του Ναυπηγεία του Μπέλφαστ, χωρίς άλλο λόγο, εκτός της θρησκείας τους….
Ήταν Καθολικοί βλέπεις… Και ξεκίνησε ο χαμός, με εκατέρωθεν ακρότητες … Περίπου 200 σπίτια καταστράφηκαν, τα περισσότερα ήταν Καθολικών, εκτός από τις ζωές που χάθηκαν…. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές ούτε ο ΙΡΑ, ο κανονικός ή ο Προσωρινός ή το Σιν Φειν, δεν μπορούσαν να ελέγξουν την κατάσταση…
Ματωμένη Κυριακή και στο Δουβλίνο και στο Ντέρρυ σε άλλες χρονικές περιόδους… Αντάρτικο Πόλεων σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, προπομπός και μέντορας ενός πιο σύγχρονου επαναστατικού κινήματος…. Έλεγαν οι “παλιοί επαναστάτες”, αντέχεις ένα Σαββατόβραδο στο Μπέλφαστ;; Αν ναι, είσαι έτοιμος….
Πολλές φορές, οι Επαναστάσεις ξεστρατίζουν με τα χρόνια, χάνουν τον στόχο και τον προορισμό τους… Για μας τους πιο παλιούς όμως, πάντα θα έχουν ένα νοσταλγικό άρωμα, που μας μεθάει ακόμα…
Κώστας Σταματιάδης.