Ο Βαλάντης Αλεξούδης γράφει για μια Κυριακή διαφορετική, χωρίς την προσμονή για ντέρμπι αλλά για μια δικαστική απόφαση.
Όταν κάποιος φίλαθλος ακούει τη λέξη Κυριακή, τότε αμέσως το μυαλό του πάει σε ντέρμπι. Όλοι ξέρουμε πως οι σημαντικοί αγώνες, ειδικά στην Ελλάδα, προγραμματίζονται Κυριακή απόγευμα. Έτσι και η ΑΕΚ σήμερα θα έδινε το λεγόμενο Αθηναϊκό ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ένας αγώνας που τραβάει όλα τα βλέμματα πάνω του, αφού κρύβει πίσω του μεγάλη προϊστορία, ματς που δεν θα ξεχαστούν ποτέ, αλλά και την αντιπαλότητα αφού και οι δύο ομάδες ανήκουν στην ίδια πόλη.
Όμως το ΟΑΚΑ δεν θα γεμίσει σήμερα, δεν θα ανοίξουν οι θύρες, αλλά και οι οπαδοί θα κάτσουν σπίτι τους. Αιτία αυτού είναι η απόφαση να διακοπεί το Πρωτάθλημα μέχρι νεοτέρας λόγω των συμβάντων στο ντέρμπι της προηγούμενης εβδομάδας ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στην ΑΕΚ στο γήπεδο της Τούμπας. Κάποιοι αποφάσισαν λοιπόν ότι ο εγωκεντρισμός τους είναι υπεράνω όλων και με το έτσι θέλω, μέσω κάποιων απαράδεκτων πράξεων, έφεραν την διακοπή της αγωνιστικής. Με αποτέλεσμα λοιπόν το μεγάλο αυτό ντέρμπι, που ίσως με θετικό αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κλείδωνε το Πρωτάθλημα, να μην γίνει και στη θέση του να μπει η προσμονή για μια δικαστική απόφαση.
Πάμε λοιπόν στο ντέρπι που αντικατέστησε το σημερινό. Ένας αγώνας δικαστηρίου. Δεν αδικώ την ΑΕΚ που κινήθηκε νομικά, εννοείται πως κάποτε πρέπει να διεκδικήσει αυτά που τόσα χρόνια προσπαθούν να της στερήσουν. Απλά αναφέρω κάποιες σκέψεις όλων των φιλάθλων που περιμένουν πως και πώς να δούνε την Ένωση να διεκδικεί τον τίτλο στο γήπεδο, όπως κάνει όλη τη χρονιά με απόλυτη επιτυχία, και να στεφθεί Πρωταθλήτρια. Αφού λοιπόν δεν την αφήνουν να το κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου θα το διεκδικήσει με κάθε νομιμότητα σε μια αίθουσα. Όποια απόφαση και να βγει δεν αναιρεί την τεράστια προσπάθεια που έχουν κάνει ο Μανόλο Χιμένεθ και οι παίκτες του όλη τη σεζόν. Τέλος θέλω να ελπίζω πως θα επιστρέψουν σύντομα οι Κιτρινόμαυρες Κυριακές μας που ειδικά φέτος είναι οι καλύτερες μέρες της εβδομάδας.
ΥΓ: Ραντεβού στη φιέστα που κανείς και τίποτα δεν μας στερεί