Πήγα νωρίς στο ΟΑΚΑ χθες, με Ανδρέα και Δημήτρη και για να αποφύγουμε την κίνηση αλλά και να πάρουμε μια τζούρα από ατμόσφαιρα, από κλίμα….
Μου αρέσει στο μπαρ να ακούω συζητήσεις, αναλύσεις, προβλέψεις… Χθες όμως ήταν διαφορετικά, πολύ διαφορετικά…. Μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι, ισχυρές γιαγιάδες, πολλά πιτσιρικάκια μικρά, πολλά κοριτσάκια που φόραγαν κυρίως την φανέλα του Λάζαρου…
Και πολλές Ιστορίες ρε φίλε, πολλές….. Μια παρέα στο διπλανό τραπέζι, με τέτοια σύνθεση, ξαφνικά σηκώθηκε ο πατέρας και αγκάλιασε έναν τύπο λέγοντας :”Που είσαι ρε…. Πόσα χρόνια έχω να σε δω; Πότε ήρθατε; “Χθες ήρθαμε από Βοστώνη, μένουμε στο Σόφιτελ και αύριο το πρωί φεύγουμε…”
Ήρθαν από Αμερική μετά από χρόνια, να δουν το παιχνίδι και να φύγουν…. Είδα Υπουργούς, είδα φίλους, είδα, είδα….. Είδα δίψα, είδα λαχτάρα, είδα προσμονή….
Πάνω από όλα όμως είδα μέλλον με τα εκατοντάδες παιδάκια και είδα Ελπίδα…… και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλ ….
Κώστας Σταματιάδης.