AEKPASSION
Συγκλονίζει η Άννα Μήλα σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κυριάκο Χήνα για λογαριασμό του AEKPASSION!
Επιμέλεια: Κυριάκος Χήνας
Αναβιώνουν οι υπερήφανες μνήμες της ιστορικής μας συνείδησης πάλι την Κυριακή 4 Απριλίου. Ήταν τότε, το 1968, που η ΑΕΚ καταύγασε τον ελληνικό αθλητισμό ως η πρώτη ομάδα που κατέκτησε συλλογικό ευρωπαϊκό τρόπαιο. Πέρα από τη δέουσα τιμή που αξίζει στους παίκτες, ο προπονητής Νίκος Μήλας δικαιούται τα εύσημα για την ανεκτίμητη συμβολή του. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στην ηγερία του, την σύζυγό του κ.Άννα Μήλα, η οποία αποδέχθηκε την παράκλησή μας να μοιραστούμε τις μνήμες της από τη ζωή του αείμνηστου ευρωτροπαιούχου.
Η κ.Μήλα, εκτός από κλασική καλλονή της εποχής, είχε ευρεία πολυεπίπεδη καλλιέργεια και συνδεόταν με σημαντικές προσωπικότητες του πολιτισμού. Και η ίδια ήταν αθλήτρια του μπάσκετ αγωνιζόμενη στο Κολλέγιο του Ελληνικού. Όπως μας είπε, ο σύζυγός της γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα κάτω από τον Λυκαβηττό και από μικρό παιδί εστίασε το ενδιαφέρον του στο μπάσκετ. Γνωρίστηκαν μέσω κοινού φίλου, όταν εκείνη ήταν μόλις 20 ετών και από τότε έζησαν με αμοιβαία αγάπη και αφοσίωση μέχρι την εκδημία του αγαπημένου Νίκου τον Ιούλιο του 2019. Μια ολόκληρη ζωή ευδαιμονίας και συντροφικότητας.
Ο Νίκος Μήλας αγωνίστηκε με την Εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι και στους Πανευρωπαϊκούς το 1949 και το 1951. Ήταν 8 φορές διεθνής. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε ως παίκτης τρία πρωταθλήματα Ελλάδος (1950,1951,1954) και ως προπονητής ένα (το 1961).
“Από μικρός είχε έντονη αγάπη για το μπάσκετ,αξιώθηκε μάλιστα να παίξει στην Εθνική ομάδα στα 18 χρόνια του. Σταμάτησε σε ηλικία 27 ετών για να αφοσιωθεί στην προπονητική και, αφού πέρασε ευδόκιμα από κάποιες ομάδες, κατάφερε να ανεβάσει τον ιστορικό Αμύντα στην Πρώτη Κατηγορία το 1967”, μας ενημέρωσε η αγαπημένη σύντροφος της ζωής του κ.Άννα Μήλα.
Το εύρος της φήμης του είχε εξαπλωθεί και τότε έγινε η μεγάλη τιμητική πρόταση: η σπουδαία ΑΕΚ, η οποία το 1966 είχε παίξει στο final four του Κυπέλλου Πρωταθλήτρια, κάλεσε τον Νίκο Μήλα να ηγηθεί της νέας προσπάθειας για τη διατήρηση της ομάδας σε υψηλά ποιοτικά επίπεδα. Η κ.Μήλα διασαφηνίζει σε αυτό το σημείο: “Ήταν μεγάλη η τιμή.Ο Νίκος είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του, γιατί κυρίως δημιουργούσε ατμόσφαιρα συσπείρωσης και ενότητας στις ομάδες του. Κατόρθωνε να έχει χημεία με τους παίκτες,τηρούσε την ισοτιμία χωρίς να κάνει διακρίσεις μεταξύ τους,ενώ στις νίκες έλεγε πάντοτε ότι κέρδιζαν οι παίκτες, χωρίς να καρπώνεται ο ίδιος τις επιτυχίες. Ήταν αυστηρός όταν χρειαζόταν, αλλά όλοι αισθάνονταν τη γλυκύτητα στα λόγια και τις πράξεις του.Θυμάμαι τον Χρήστο Ζούπα να λέει ότι ο κ.Μήλας έχει το μαγικό ραβδάκι να μας ενώνει. Ο Στέλιος Βασιλειάδης μέχρι σήμερα υπογραμμίζει ότι χωρίς αυτόν τον άνθρωπο η ΑΕΚ δε θα κατακτούσε το Κύπελλο”.
Ρωτήσαμε την κ.Μήλα για τις σκέψεις του αείμνηστου προπονητή, ύστερα από τη βαριά ήττα στην Ιταλία από την Ίνις Βαρέζε με 18 πόντους στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1968. “Πίστευε πολύ στην αξία των παικτών του και στο διάστημα μέχρι το δεύτερο παιχνίδι στην Αθήνα μετακύλησε στους παίκτες την αισιόδοξη προοπτική της πρόκρισης στον τελικό”.Πράγματι,στη ρεβάνς η ΑΕΚ με τη μυθική ραβέρσα του Γιώργου Τρόντζου στα τελευταία δευτερόλεπτα νίκησε με 72-52 και έφτασε στον τελικό της 4ης Απριλίου.
Με το Στάδιο υπερπλήρες και τον κόσμο να κατακλύζει το χώρο μέχρι το Ζάππειο, η πανίσχυρη Σλάβια Πράγας των 3 τελικών και των 3 ημιτελικών εκείνη την περίοδο, υπέκυψε με 89-82. Η κ.Μήλα αναπολεί : “Η ατμόσφαιρα ήταν μεγαλειώδης.Με μια ευρύτερη οπτική,η ΑΕΚ κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες,τους φιλάθλους όλων των ομάδων εκείνο το βράδυ,όπου συχνά αντηχούσε το σύνθημα ΑΕΚ-Ελλάς. Ο Νίκος είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στα παιδιά και λόγω της αγωνιστικής ικανότητάς τους, αλλά και λόγω της συσπείρωσης που είχαν. Ανεπανάληπτες ήταν οι στιγμές μετά τη λήξη του αγώνα, με το πλήθος να παραληρεί. Πάνω στον ενθουσιασμό του,ο Ολυμπιονίκης Γιώργος Ρουμπάνης (σημείωση: χάλκινο μετάλλιο στο επί κοντώ στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης το 1956) χάρισε το ρολόι του στον Νίκο.Σημαντική ήταν και η συμβολή του εφόρου Δημοσθένη Πασχαλίδη και του ιατρού Δημήτρη Γιαννακόπουλου”.
Ως προπονητής στην ΑΕΚ κέρδισε δύο πρωταθλήματα (1968 και 1970), ενώ το 1969 στον κρίσιμο τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος με τον ΠΑΟ συνέβησαν τα ανομολόγητα για να ισοφαριστεί η ΑΕΚ και να οδηγηθεί το ματς στην παράταση, ενώ προηγούνταν με δύο πόντους και είχε κατοχή από τα πλάγια δύο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη…
Επίσης, κάτι που ελάχιστα έχει υπογραμμιστεί μέχρι σήμερα: υπό την τεχνική καθοδήγηση του Νίκου Μήλα, η ΑΕΚ το 1970 έφτασε στον ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τη γαλλική Βισύ,αλλά ενώπιον 80.000 οπαδών δεν μπόρεσε να υπερβεί τη διαφορά των 18 πόντων της ήττας στη Γαλλία.
Το 1973 επέστρεψε στην ΑΕΚ,αλλά η δυναμική των θριάμβων είχε παρέλθει και η ομάδα είχε ήδη εισέλθει σε παρατεταμένη περίοδο παρακμής.
Για τη σημερινή μπασκετική πραγματικότητα της ομάδας, η κ.Μήλα σημειώνει: “Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον κ.Μάκη Αγγελόπουλο για την τεράστια και επιτυχημένη αναδημιουργία της ΑΕΚ. Ευχαριστώ πολύ για την ειδική τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου (σημείωση: στον αγώνα της ΑΕΚ με τον Κολοσσό στις 6-10-2019) και εκφράζω τις ευχαριστίες μου επίσης στον κ.Τάσο Μπουλμέτη και τον κ.Γιώργο Νικολάου για τη φιλική στάση τους.Ευχαριστώ πολύ και τους φιλάθλους της ΑΕΚ για την αγάπη τους”.
Άκρως συγκινητική ήταν η επωδός στα λόγια της κ.Μήλα: “Μακάρι να ξαναζούσα εκείνη τη βραδιά της 4ης Απριλίου του 1968 και ας πέθαινα”.
