AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Με αφορμή την αποχώρηση του Κριστιάνο Ρονάλντο από την Manchester United, ας δούμε τα πεπραγμένα παικτών που κόσμησαν τα γήπεδα, όταν ήρθαν στην Ελλάδα.
Έφυγε και ο Κριστιάνο από τη United. Η αλήθεια είναι πως η αποχώρησή του δεν ήταν ένδοξη, όπως θα άρμοζε σε έναν παίκτη του διαμετρήματός του. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Στο άκουσμα της είδησης της αποχώρησής του, οι Έλληνες οπαδοί κυριολεκτικά ξεσάλωσαν. Σχόλια του τύπου «Βαγγέλη ξέρεις», «Τίγρη φέρ’τον να πέσουν τα τσιμέντα της Αγιά Σοφιάς», «Αλαφούζο κάνε αυτό που ξέρεις» είναι μόνο μερικά από αυτά. Όμως, αξίζει να δούμε τι έκαναν δύο παίκτες που θεωρούνται από τους καλύτερους όλων των εποχών όταν πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα. Και μάλιστα, κατά σύμπτωση, κατάγονται από τη χώρα που βγάζει τους περισσότερους ποδοσφαιριστές πρώτης διαλογής, δηλαδή την Βραζιλία. Και επίσης κατά σύμπτωση, η πορεία που διέγραψαν εδώ ήταν άκρως αντίθετη.
Φυσικά, θα ξεκινήσουμε από το μεγαλύτερο όνομα που κόσμησε τα ελληνικά γήπεδα. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Ριβάλντο. Το τρίτο μέλος της εκπληκτικής τριάδας της Βραζιλίας των τελών της δεκαετίας του ’90 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, μαζί με τους Ρονάλντο το «Φαινόμενο» και Ροναλντίνιο, ήρθε στα μέρη μας το 2004 έχοντας ήδη μία πολύ μεγάλη παρακαταθήκη (Χρυσή Μπάλα 1999, Πρωταθλητής Κόσμου το 2002, Πρωταθλητής Ευρώπης το 2003 με τη Μίλαν). Αρχικά φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού, όπου και αποθεώθηκε. Το 2007, ήρθε η ώρα να φορέσει τα «κιτρινόμαυρα», βοηθώντας την ομάδα του Σέρα Φερέρ αρχικά και του Κωστένογλου στη συνέχεια, να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, ο οποίος όμως κατέληξε στον Πειραιά, λόγω του σκανδάλου Βάλνερ, κάτι που ανάγκασε τον Ριβάλντο να φύγει από την Ελλάδα. Αλλά έχει μείνει στη συνείδηση των οπαδών και των δύο ομάδων, ως το μεγαλύτερο όνομα που πάτησε στα γήπεδα της χώρας μας.
Και πάμε στον δεύτερο. Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Μαρσέλο; Δεκαπέντε χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης με πρωταθλήματα, Copa del Rey, πέντε Champions League, συμπαίκτης με τον Κριστιάνο Ρονάλντο, αντιμέτωπος με τον Λιονέλ Μέσι και τον συμπατριώτη του Ντάνι Άλβες στο πιο σκληρό δίπολο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου εδώ και μία δεκαετία (Μπάρτσα-Ρεάλ) και δεν συμμαζεύεται. Με τούτα και με κείνα, έχει μπει στην κουβέντα για τον καλύτερο αριστερό μπακ όλων των εποχών, μαζί με τον συμπατριώτη του, Ρομπέρτο Κάρλος. Το καλοκαίρι πήρε την απόφαση να κατέβει στην ταπεινή μας χώρα και να φορέσει τα «ερυθρόλευκα». Ωστόσο, αποδείχθηκε το μεγαλύτερο φιάσκο της θερινής μεταγραφικής περιόδου. Ο χρόνος που έπαιξε ήταν ελάχιστος, είχε θέματα με το βάρος του και δεν τον υπολόγιζε κανένας από τους δύο προπονητές που ήρθαν στον ΟΣΦΠ μετά τον Μαρτίνς (Κορμπεράν, Μίτσελ). Σίγουρα, η αποχώρησή του από το Λιμάνι δεν αρμόζει σε έναν παίκτη με τέτοιο πλούσιο βιογραφικό. Αλλά πιστεύω πως και ο ίδιος δεν ξεδίπλωσε όλες τις αρετές που διαθέτει.
Το συμπέρασμα ποιο είναι, από όλη αυτή την εξιστόρηση-ανάλυση; Ότι οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες, αν αφήσουν στην άκρη την σκέψη του ότι ήρθαν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, μόνο και μόνο για τα «τελευταία ένσημα», όπως λένε στην αργκό του ποδοσφαίρου, μπορούν πραγματικά να δώσουν υπέροχες παραστάσεις. Και μάλιστα αυτές, θα γίνονται πάντα sold out.
