Σούπερ Βούλα Παπαχρήστου χθες, με 14.60, χρυσό μετάλλιο επιτέλους….
Έστω και καθυστερημένα, βρέθηκε εκεί που έπρεπε να είναι, εδώ και μερικά χρόνια… Στην κορυφή της Ευρώπης… Τα έχω γράψει πολλές φορές για την Βούλα, για την Τζόνσον όπως την φωνάζω από μικρό πιτσιρικάκι… «Ο κόσμος δεν είναι αρκετός», ήταν ο τίτλος μιας ταινίας του Τζέιμς Μπόντ…
Η Ευρώπη δεν είναι αρκετή για την Βούλα, λέω εγώ, γιατί την ξέρω πάρα πολύ καλά… Τεράστιο μαγκάκι, που δεν το βάζει κάτω ποτέ, ακόμα και αν όλα της πάνε στραβά…. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι τα τελευταία χρόνια αλλά δεν τα παράτησε… Έφτιαξε την οικογένειά της , έκανε παιδί, ξεπέρασε τραυματισμούς, εγκυμοσύνη, μητρότητα, αμφισβήτηση και κακή ψυχολογία και επέστρεψε….
Ώριμη, δυνατή, εγωίστρια και τσαμπουκάς τρελός…. Και κέρδισε…. Σε πολλά επίπεδα… Και βλέπουμε ακόμα, με ορατούς στόχους το Παγκόσμιο και την Ολυμπιάδα του Τόκιο το 2020… Η αφιέρωσή στις αδικοχαμένες ψυχές του Ματιού και της Ραφήνας, αμέσως μετά το νικηφόρο άλμα της λέει πολλά….
Συγχαρητήρια στον φίλο τον Γιώργο τον Πομάσκι για το δύο στα δύο, απίστευτο επίτευγμα… Αλλά και στον Θέμη τον Μαστέλο, τον παλιό συναθλητή μου και προπονητή στην ΑΕΚ, γιατί αυτός «έβγαλε» την Βούλα πριν πολλά χρόνια…
Συγχαρητήρια Τζόνσον….
Κώστας Σταματιάδης.