AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Δεν χωρά καμιά αμφιβολία πως η ΑΕΚ πέτυχε έναν καταπληκτικό άθλο με την είσοδό της στους ομίλους του CL, μια είσοδο, που δεν θα μπορούσε να κατορθώσει, ούτε ακόμη και με τις καλύτερες της ενδεκάδες, κυρίως μετά το 2000!
Και όμως κατάφερε το ακατόρθωτο και μάλιστα μέσα σε ελάχιστο χρόνο απ’ την επανάκαμψη της απ’ τις συναντήσεις με την «Διασταύρωση Ραφήνας»!!! Αυτό πρωτίστως πιστώνεται στο πλάνο, διοικητικοοικονομικό και αγωνιστικό της Διοίκησης, η οποία έχει οδηγήσει την ομάδα μέχρι σήμερα με επιτυχία σε ντόπιο πρωτάθλημα και Ευρώπη!!! Αυτό λένε τα αποτελέσματα!
Διότι σύμφωνα και με το αρχαίο ρητό« προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των προτέρων κρίνεται», το αποτέλεσμα κρίνει μια πορεία και έναν προγραμματισμό απόλυτα επιτυχημένο μέχρι τώρα!!! Σπουδαίος άθλος, λοιπόν, η πρόκριση, που ξαναβάζει την ομάδα σε ρόλο Φαέθοντα, να οδηγεί το άρμα του ήλιου, εν προκειμένω το άρμα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως αυτή βούλεται…
Προσωπικά, όμως, δεν θα εστιάσω άλλο σε λόγια διθυραμβικά, διότι και το λεξιλόγιο εξαντλήθηκε σε ύμνους, άλλα πρέπει να βλέπομε και την αθέατη πλευρά του φεγγαριού… Και αυτή η αθέατη πλευρά μας έγινε τόσο θεατή στους τρεις τελευταίους αγώνες, στον έναν με την Σέλτικ στο ΟΑΚΑ και στους δύο με τη Βίντι μέσα και έξω…
Οξύμωρο μεν το αθέατη – θεατή, αλλά και επικίνδυνα ρεαλιστικό, που πρέπει να παταχθεί, κυρίως απ’ τον Ουζουνίδη εν τη γεννέσει του, αν επιθυμεί, που σίγουρα το επιθυμεί και ο ίδιος σαν προπονητής, να μην υπάρξουν άλλα συμπτώματα «ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΜΟΡΑΪΣ», με τα γνωστά χαρακτηριστικά αγωνιστικά της ασανσεροποίησης στην ομάδα, πράγματα για τα οποία θα μιλήσομε διεξοδικά παρακάτω…
Σε καμία των περιπτώσεων οι πανηγυρισμοί δεν πρέπει να κρύψουν το πρόβλημα: «Μετά το 65 αποχαυνονόμαστε αγωνιστικά και μυαλικά», διότι έρχονται τα δύσκολα παιγνίδια του πρωταθλήματος πρωτίστως, που μας ενδιαφέρει η εκ νέου κατάκτησή του, αλλά και οι όμιλοι του CL, που ναι μεν είναι «πανηγύρι», γιατί ο στόχος επετεύχθη με την πρόκριση, όμως δεν πρέπει να γίνει η ομάδα απ’ τις αχαμνότερες του τουρνουά, ούτε να γίνει «σάκος του μπόξ», σε κάθε Ευρωπαίο αντίπαλο, παρά να μεταβληθεί σε ένα νέο ατσάλινο και κραταιό ΑΠΟΕΛ του Γιοβάνοβιτς, που θα πουλά ακριβά το τομάρι της σε κάθε συνάντηση ευρωπαϊκή.
Σε τι συνίσταται το «Σύνδρομο Μοράις» και πόσο, αλλά και με ποιο τρόπο είναι αναστρέψιμο και κυρίως εξοβελιστέο απ’ την ομάδα του Ουζουνίδη; Το φαινόμενο θέλει την ομάδα να παραλύει αγωνιστικά, μετά το 65, και να μην μπορεί να αναχαιτίσει τον αντίπαλο, ο οποίος επιτίθεται κατά κύματα και «την πιάνει απ’ τον λαιμό»… Ας θυμηθούμε πως ξεκίνησε το γκολ της Βίντι. Έγινε επίθεση της ΑΕΚ με πολλές αξιώσεις ακόμη και για γκολ, αλλά η τελική πάσα, όπως συνέβη πολλές φορές στον συγκεκριμένο αγώνα της ρεβάνς, ήταν για κλάματα, αμέσως έγινε η βαθιά μπαλιά στην πλάτη της άμυνάς μας και από εκεί και πέρα ο Μπάρκας, αν το έπιανε και αυτό, θα ήταν σύγχρονος «Εκατόγχειρας», σαν τους μυθικούς γίγαντες της Τιτανομαχίας… Και ενώ η άμυνα, σύμφωνα με τον κανόνα – πεμπτουσία του σύγχρονου ποδοσφαίρου έπρεπε να ξεκινήσει εκεί που χάθηκε στη επίθεσή μας η μπάλα, οι δικοί μας απλά «εθεώντο» τους καλπάζοντες Μαγυάρους…
Και ύστερα ήρθε το ολοκληρωτικά μανιάρισμα στην αμυντική μας γραμμή. Χωρίς καθόλου καθαρό μυαλό, αποτέλεσμα οι ανοησίες, τόσο του Λόπεζ, όσο και του Λιβάγια, η ομάδα «κόλλησε» και θύμισε την προ τετραετίας ΑΕΚ στη Λάρισα, όταν την έπαιζε και την έκλεισε στην περιοχή της μόνος ο τριανταοχτάχρονος Ντεμπεγλέρας και δεν μπορούσε ούτε ένας ποδοσφαιριστής της να αντιδράσει!!!
Μπορούμε να πούμε πως η απόκτηση Γιαννιώτα είναι μια πολλή καλή λύση για τα φτερά. Όμως, να επισημάνομε την προ δεκαπενθημέρου αναφορά μας, πως η ομάδα χρειάζονταν … χθες έναν χαφ τύπου Χολχάουζερ, όπως τον είχαμε δει γίγαντα στον μεταξύ μας αγώνα στο ΟΑΚΑ.
Και ευτυχώς που η καθυστέρηση στην απόκτησή αυτού του τύπου και διαμετρήματος χαφ δεν στοίχισε με αποκλεισμό… Διότι όντας βέβαιοι για πρόκριση επί της Βίντι, στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι βέβαιο αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής, αναβάλαμε… ες αύριον τα σπουδαία… Όμως αυτή η αναβολή πρέπει να τελειώσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Με τους υπάρχοντες χαφ δεν βγάζεις πρωτάθλημα και Ευρώπη και κυρίως θα πάει πολύ μακριά του φαινόμενο Μοράϊς και Ντεμπεγλέρα…
Σε σκέψεις με βάζει και η τακτική του 4-4-2 του Ουζουνίδη, την οποία, μάλιστα, φαίνεται να θεωρεί ανελαστική και να μην την αλλάζει έγκαιρα, ανάλογα και με την ροή του αγώνα. Ίσως να του λείπουν οι ακραίοι επιθετικοί με την ταχύτητα, που θα δώσουν πλάτος στο παιγνίδι και θα πάνε στο ένας εναντίον ενός, αγωνιστική προπαίδεια στην οποία υστερεί παντελώς, τούτη την στιγμή, που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ενδεκάδα…
Όταν περνάει στο 5-3-2 είναι αργά θεωρούμε, και ναι μεν σοφά ποιεί για να κλειδώσει, εν προκειμένω, μια τεράστια πρόκριση στο CL, όμως έχεις δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλο να σε μεταβάλλει σε σάκο του μποξ, όπως σημειώσαμε παραπάνω και αν δεν ευτυχήσεις να έχεις και τον Μπάρκα κάτω απ’ τα δοκάρια σε ρόλο «Έλληνα Ντουκαντάμ», να πιάνει τ’ άπιαστα, ίσως σήμερα να θρηνούσαμε επί των ερειπίων της Βαβυλώνος…. Πιθανόν, η αγωνιστική του φιλοσοφία σαν προπονητής να παίρνει σίγουρα υπ’ όψιν της και την στέρηση ταχύτατων πλάγιων επιθετικών…
Και σαν επίλογος… Ο αγώνας πρωταθλήματος στην Τρίπολη ξανοίγεται σαν πεδίο δόξης λαμπρόν!!! Εκεί θα δείξεις αν αφήνεις τον Μοραϊσμό για πάντα στο ράφι, αλλά εκεί θα δείξεις και αν είσαι ο κουμανταδόρος του πρωταθλήματος… Και κυρίως μην ξεχνάμε τα περυσινά χάλια του Χιμένεθ, με το αλόγιστο ροτέϊσον, που… ανέβασε την ομάδα στο Μαίναλο για περίπατο…
