Καλημέρα σε όλους, μέρα μνήμης για την απώλεια περίπου 350.000 ψυχών. Δεν είμαι Πόντιος, είμαι Μικρασιάτης από την Αττάλεια. Ο παππούς ο Δημήτρης, οι πολύ παλιοί Αεκτζήδες τον θυμούνται, ήρθε σαν ανάπηρος πολέμου το 1922. Εκτοπισμός, Αμελέ Ταμπουρού, “τάγματα εργασίας” και πάει λέγοντας.
Ολόκληρο σχέδιο εξόντωσης, μέσω των κακουχιών, των δύσκολων καιρικών συνθηκών, της απάνθρωπης συμπεριφοράς και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης. Πολλά τα πονεμένα τραγούδια του ποντιακού λαού.
Πολλά τα αηδόνια που τα τραγούδησαν. Κορυφαίο και πιο γνωστό, ο τεράστιος Στέλιος Καζαντζίδης. Πόνος, αίμα, δάκρυ, προσφυγιά. Είμαστε λαός μνήμης, τουλάχιστον ακόμα, άσχετα αν έχει κονταίνει πολύ.
Κώστας Σταματιάδης.