AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Η χθεσινή Πέμπτη ήταν μία μαύρη μέρα για τον οργανισμό ΑΕΚ. Άλλη μία τα τελευταία χρόνια. Ό,τι και να πούμε, έχει ήδη χιλιοειπωθεί, είτε έχει να κάνει με τη διοίκηση είτε με τους ποδοσφαιριστές. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι μία τυπική Παρασκευή για τον Σύλλογο.
Αυτό για εμένα είναι χειρότερο και από τον αποκλεισμό-ντροπή. Χάνει μια ομάδα από ομάδα με πολύ κατώτερο budget, με πολύ μικρότερη ιστορία, με πολύ λιγότερους φιλάθλους. Το λογικό είναι το ίδιο αμέσως βράδυ να υπάρξει κάποια εξέλιξη. Αλλά δεν γίνεται να ταιριάξουν στην ίδια πρόταση η ΑΕΚ των τελευταίων τριών ετών με την λογική…
Μια ισχυρή διοίκηση, μετά από ένα τέτοιο στραπάτσο φέρνει αλλαγές. Διώχνει ίσως κάποιον ποδοσφαιριστή, φέρνει ένα μεγάλο όνομα για να «θολώσει» τα νερά ή -στην Ελλάδα το πιο σύνηθες- διώχνει τον προπονητή. Δεκάδες είναι άλλωστε τα παραδείγματα προπονητών που έχουν φύγει… νύχτα όπως συνηθίζεται να λέμε.
Μια ανίσχυρη διοίκηση, δεν κάνει τίποτα από αυτά. Ούτε πρωτοκλασάτους παίκτες φέρνει, ούτε και θα φέρει χωρίς την προοπτική της Ευρώπης, ούτε ποδοσφαιριστές διώχνει, ούτε μέλη της ΠΑΕ «ακουμπάει». Αντιθέτως, σφυρίζει αδιάφορα, λες και δεν συνέβη τίποτε που αποκλείστηκε η ΑΕΚ από κάποια Βελέζ Μοστάρ, που αν δεν ήταν ο Μπάγεβιτς, ούτε που θα γνωρίζαμε την ύπαρξή της.
Σκεφτόμουν όλη μέρα τι θα γράψω. Δεν ήθελα να ξεφύγω από το ποδοσφαιρικό κομμάτι, όμως το έκανα, γιατί δεν με γεμίζει να γράψω για ποδόσφαιρο πλέον όταν βλέπω την ΑΕΚ. Να γράψω για τον Αραούχο που είχε 5 τελικές, ένα χαμένο -κακό- πέναλτι και 0 γκολ; Να γράψω για τον «αρχηγό-ηγέτη» Μάνταλο που δεν πήρε πρωτοβουλία -για να το πω κόσμια- να εκτελέσει πέναλτι, σε μία τόσο κομβική στιγμή, σε ένα παιχνίδι “Win or Die”;
Η ηττοπάθεια πλέον κυλάει σε ολόκληρο τον οργανισμό ΑΕΚ και η μοναδική ελπίδα των ΑΕΚτζήδων -όσων έχουν ακόμα αντοχές- είναι τα λόγια του Βλάνταν Μιλόγεβιτς, ότι θα γίνουν μεταγραφές και θα γίνουν ριζικές αλλαγές στο σχεδιασμό της ομάδας.
