Πέρασαν 73 χρόνια ακριβώς, πάλι Πέμπτη ήταν, όταν υπεστάλη η σημαία μe την σβάστικα από την Ακρόπολη. Κλωτσιά, μπουνιά, σφαίρα και μαχαίρι, μέχρι την τελευταία μέρα.
Σαν σήμερα δηλαδή στην Ηλεκτρική Εταιρεία, γιατί βλέπεις, αυτά τα Άρεια τυπάκια, ήθελαν να ισοπεδώσουν τα πάντα φεύγοντας. Ότι είχαν αφήσει όρθιο δηλαδή. Αφού για τέσσερα περίπου χρόνια, μας “ήπιαν το αίμα “, μας διέλυσαν, μας κατάκλεψαν, μας εκτέλεσαν, μας κατασπάραξαν τις σάρκες. Μέχρι την τελευταία μέρα.
Άφησαν πίσω, εκτός από συντρίμμια, “φίλους” και “πρόθυμους ” πρώην συνεργάτες, που πολλοί από αυτούς, παρέμειναν “ελεύθεροι και ωραίοι” και ” έχοντες σημαίνοντα λόγον και εξόχως σημαντικήν πολιτικήν παρουσίαν “. Για να μην πληρώσουν, να μην λογοδοτήσουν ποτέ. Σόι πάει το βασίλειο και η ζωή τραβάει συνεχώς την ανηφόρα. Όχι όμως πια με σημαίες και με ταμπούρλα , αλλά με βήμα σιωπηλό, πένθιμο, ξέπνοο. Και όμως δεν γιορτάζει η Ελλάδα αυτή την επέτειο, μάλλον δεν είναι πρέπον, δεν είναι politically correct, την κοινωνία μου μέσα. Άλωσε, ως γνωστόν , οι Γερμανοί είναι φίλοι μας , όπως έλεγε και ο τεράστιος Αρτέμης Μάτσας.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, θα μου πείτε. Βλέπεις εμείς, έχουμε να ασχοληθούμε με την αλλαγή φύλου, με την χρήση Ινδικής Κάνναβης (φούντα, γεμιστάκι, Προυσιανό, τρίφυλλο κλπ) και την πτήση του Μέσι των πολιτικών, Τσίπρα.
Και τώρα τι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Κώστας Σταματιάδης.