Είχαμε πει από καιρό ότι ο Οκτώβριος θα κρίνει πολλά για το αγωνιστικό ταβάνι της ΑΕΚ. Τα δύο συνεχόμενα ντέρμπι, οι ισάριθμες ήττες και κυρίως οι κάτω του μετρίου εμφανίσεις, μοιραία οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα. Η ομάδα δεν μπορεί να φανεί ανταγωνιστική απέναντι στους βασικούς της αντιπάλους. Φαίνεται ”λίγη” κι αυτό πονάει τον ΑΕΚτζή. Το έμψυχο δυναμικό δείχνει να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και ο Νίκολιτς σαν να ξεμένει από ιδέες και αρχίζει να μας τα μπλέκει στις δηλώσεις του.
Με τον Ολυμπιακό προσέθεσε άλλη μία ήττα στο παθητικό της. Μια κακή συνήθεια που γίνεται κάτι σαν κανόνας και ενοχλεί πολύ. Ο κόσμος δεν αντέχει να βλέπει την ΑΕΚ σε ρόλο κομπάρσου που δέχεται την ήττα σαν κάτι το φυσιολογικό και επιπλέον δεν μπορεί να σταματήσει το κοντέρ αν ο αντίπαλος έχει κέφια.
Έχει γίνει πολλές φορές η κουβέντα για τα κενά και τις αδυναμίες συγκεκριμένων παικτών. Μέσα στη γενικότερη κακή εικόνα χάνονται ακόμα και κάποιες αισιόδοξες εξαιρέσεις.
Στη νέα ήττα από τον Ολυμπιακό, ο Λάζαρος Ρότα στάθηκε πολύ καλά καταφέρνοντας να σταθεί στα πόδια του σε ένα γήπεδο όπου πέρσι παρέπαιε. Επίσης ο Πενράις φάνηκε αξιοπρεπής στα αριστερά, χωρίς βέβαια και να εντυπωσιάσει. Στο κέντρο της άμυνας όμως χάθηκαν σχεδόν όλες οι μονομαχίες στον αέρα. Βίντα και Ρέλβας δεν μπορούσαν να ανακόψουν την επίθεση από αέρος των Ελ Καμπί και Ταρέμι. Ο Στρακόσια έβγαλε εντυπωσιακά 1-2 φάσεις, κυρίως αυτή του 16’ με το εξ επαφής πλασέ του Ελ Καμπί, αλλά στο 2ο γκολ έμεινε κολλημένος κάτω από τα δοκάρια του, περιμένοντας να τον εκτελέσουν.
Στα χαφ δεν υπήρχε πάλι ένα καθαρόαιμο 6άρι και οι Μαρίν, Πινέδα, Μάνταλος πήγαιναν γύρω γύρω με εναλλαγές θέσεων, χωρίς να μπορούν να κρατήσουν σωστά τη μπάλα, κάνοντς πολλά λάθη (Μαρίν) ή κουβαλώντας χωρίς λόγο (Πινέδα). Δεξιά ο Καλοσκάμης ήταν μία όαση που κατάφερε να περιορίσει τον Μπρούνο και να βγάλει πάσες στο περίφημο τελευταίο τρίτο. Κακώς έγινε αλλαγή εκτός κι αν ήταν θέμα δυνάμεων. Σίγουρα μπορεί να βοηθήσει και είναι από τους παίκτες που θα πρέπει να εμπιστευθεί ο Νίκολιτς. Αριστερά ο Κοϊτά έμπλεξε με τον Κοστίνια, δεν κατάφερε τίποτα ουσιαστικό, ενώ μπροστά ο Γιόβιτς έμοιαζε πολύ απομονωμένος αλλά και σαν να περίμενε να του φτιάξουν οι υπόλοιποι τις φάσεις χωρίς αυτός να συμμετέχει. Οι αλλαγές δεν βοήθησαν.
Συνολικά μία εμφάνιση ”λίγη” για να μπορείς να έχεις απαιτήσεις σε μία τέτοια έδρα. Ο Νίκολιτς δοκίμασε κάποια πράγματα αλλά είναι φανερό (και το ψιλοείπε στις δηλώσεις του) ότι κάποιοι δεν μπορούν. Αν η ομάδα παραμείνει κοντά στην κορυφή μέχρι τις μεταγραφές του Ιανουαρίου και τότε γίνουν 3-4 προσθήκες 11άδας , κάτι μπορεί να γίνει. Έτσι όπως είναι τώρα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Μετρήθηκε με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό και προέκυψε ελλιποβαρής. Αυτή είναι η αλήθεια, αρέσει – δεν αρέσει.
Επομένως ή θα συμβιβαστεί με τη μετριότητα ή θα κάνει αλχημείες μέχρι να γίνουν αυτά που πρέπει και να ξαναγίνει η ομάδα ανταγωνιστική. Σίγουρα όμως πρέπει να στηριχθεί ο Μάρκο Νίκολιτς και το πλάνο που έχει στο μυαλό του. Με ”ράβε-ξήλωνε” δεν προχώρησε κανείς.
