AEKPASSION
Ο Βαγγέλης Νταλαπέρας αναλύει τη στατιστική και την εικόνα στον αγωνιστικό χώρο που επιβεβαιώνει την απογοήτευση. Στο Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ δεν έμοιαζε με ομάδα που διεκδικεί τίτλους, αλλά με μια που ψάχνει την ταυτότητά της…
Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα έγραψε –δυστυχώς– ιστορία στο “Γ. Καραϊσκάκης”, αλλά για όλους τους λάθος λόγους. Στο πιο κρίσιμο χρονικά σημείο των playoffs, η Ένωση παρουσίασε την πιο αναιμική επιθετική εικόνα της τριετίας με μόλις ένα σουτ σε ολόκληρο το ματς! Ένα σουτ σε 97 λεπτά, το οποίο καταγράφηκε από τον Μάνταλο στο 30’ – τίποτα άλλο.
Κι αν κάποιος σκεφτεί ότι μιλάμε για τελικές στην εστία, ας αναθεωρήσει. Πρόκειται για γενικές τελικές, με την ΑΕΚ να καταρρίπτει τον εαυτό της. Ο δείκτης expected goals έφτασε στο απόλυτο χαμηλό: 0.1 xG, φανερώνοντας την πλήρη αδυναμία δημιουργίας επικίνδυνων καταστάσεων. Χωρίς αντεπιθέσεις, χωρίς τελικές από στατικές φάσεις (6 συνολικά στο αντίπαλο μισό), χωρίς σφυγμό.
Η ειρωνεία; Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες φετινές επισκέψεις της στο ίδιο γήπεδο, η ΑΕΚ αυτή τη φορά ήταν “μέσα” στο ματς από πλευράς σκορ. Και όμως, η δημιουργική της ένδεια ήταν τέτοια, που ακόμα και αυτό δεν μεταφράστηκε σε πραγματική απειλή. Ένα λάθος του Γκατσίνοβιτς ήταν αρκετό για να δώσει στον Ολυμπιακό τη νίκη μέσω του γκολ του Ελ Καμπί.
Το αποτέλεσμα ήταν τρίτη συνεχόμενη ήττα στα playoffs, με την ψυχολογία να βυθίζεται και την τέταρτη θέση να μοιάζει –πλέον– πιο πιθανή από ποτέ. Αν και η ΑΕΚ προηγείται βαθμολογικά του ΠΑΟΚ, η συνολική της εικόνα δείχνει μια ομάδα που δεν μπορεί να προσφέρει στον εαυτό της το παραμικρό.
Αν σε αυτό προσθέσουμε την απουσία του Αλμέιδα στον πάγκο για το κρίσιμο επόμενο ντέρμπι –μετά την αποβολή του για έναν λόγο που στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο θεωρείται αδιευκρίνιστος– και την τιμωρία του Ντάνιελ Βέγκα, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο σύνθετη.
Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που απλώς “κλείδωσε” τον αγώνα και έδειχνε να διαχειρίζεται τις δυνάμεις του, η ΑΕΚ έμοιαζε να παίζει με παίκτη λιγότερο, ειδικά με την ανύπαρκτη συμβολή του Μαρσιάλ. Η Ένωση στάθηκε αξιοπρεπώς, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί πια.
Η διαφορά σε σχέση με πέρυσι είναι ξεκάθαρη: Η ΑΕΚ δεν πείθει. Ακόμα και στα ματς που έβγαλε καλά διαστήματα, η ανικανότητά της να τα μετουσιώσει σε αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την καθοδική της πορεία.
Με δύο εντός έδρας ματς να ακολουθούν και δύο εβδομάδες “ανασύνταξης”, μένει να φανεί αν υπάρχει ακόμη αντίδραση. Το πρόβλημα όμως μοιάζει βαθύτερο: αφορά τη συνολική νοοτροπία και την εφαρμογή του πλάνου.
Για την ώρα, η ΑΕΚ μοιάζει με ομάδα που παρακολουθεί τις εξελίξεις, αντί να τις διαμορφώνει. Και αυτό, στο ποδόσφαιρο, πληρώνεται.
