AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Με το τέλος του πρώτου γύρου της Super League Σουρωτή, ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν μίνι απολογισμό των πεπραγμένων της Ένωσης. Η χρονιά ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, οι οποίες προς το παρόν φαίνεται να είναι δικαιολογημένες και δίνουν σε κάθε φίλαθλο της ΑΕΚ το δικαίωμα να πιστεύει στις δυνάμεις της ομάδας. Η διατήρηση της καλής πορείας και (πιθανότατα) η επίτευξη των στόχων είναι η δεύτερη και η τρίτη πράξη του έργου αντίστοιχα και θα σχολιαστούν όταν έρθει η σειρά τους.
Η χρονιά για την Ένωση ξεκίνησε ιδανικά. Ο προπονητής είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει την ομάδα, ο κορμός είναι σχεδόν ίδιος με την περσινή χρονιά και οι προσθήκες φαίνονται το λιγότερο αξιόλογες. Την ίδια στιγμή, οι άμεσοι ανταγωνιστές της ΑΕΚ παρουσιάζουν μεγάλα προβλήματα στο δέσιμο των ομάδων τους, καθώς οι αλλαγές των ρόστερ τους ήταν σημαντικές.
«Το πρώτο στραπάτσο, η δεύτερη ευκαιρία»
Η κληρωτίδα φέρνει αντίπαλο της ΑΕΚ την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League. Μέτριος σχετικά αντίπαλος, καθώς είναι γνωστό πως οι Ρώσοι δεν αστειεύονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η Ένωση εμφανίζεται (αρκετά) κατώτερη των προσδοκιών, η αντιμετώπιση των δύο αγώνων αποδεικνύεται πως έχουν λάθος προσέγγιση και η σεμνή τελετή λήγει με τρία γκολ συνολικά από ισάριθμες στημένες φάσεις. Σε κάποιο βαθμό σίγουρα μπορεί να δικαιολογηθεί η εμφάνιση της ομάδας. Τα φιλικά δεν έβαλαν σε ρυθμό ποτέ καμία ομάδα, σε αντίθεση με την ΤΣΣΚΑ που είχε παιχνίδια στα πόδια της. Οι αναιμικές εμφανίσεις της Ένωσης δεν της έδωσαν το δικαίωμα να διεκδικήσει την παρουσίας της στους ομίλους, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στα playoffs του Europa League, όπου τέθηκε αντιμέτωπη με την βέλγικη Μπριζ. Ήσυχο βράδυ στο Βέλγιο, πάρτυ στο ΟΑΚΑ με πρωταγωνιστή τον Σιμόες, 3-0, πανηγυρική πρόκριση στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από έξι ολόκληρα χρόνια. Πρώτος στόχος, τσεκ.
«Δύο καρπούζια σε μία μασχάλη»
Παράλληλα με τα playoffs του Europa League, έχουμε και την πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η Ἐνωση αντιμετωπίζει τον Παναιτωλικό στο Μαρούσι και ξεκινάει με το δεξί της εγχώριες υποχρεώσεις της κερδίζοντας 2-0 την ομάδα του Αγρινίου. Ακολουθεί η λευκή ισοπαλία στα Γιάννενα με τον ΠΑΣ ύστερα από τη νίκη-πρόκριση επί της Μπριζ, νίκη επί της Λάρισας με 4-0 και ακόμα μία νίκη επί της Λαμίας στο γήπεδο του Περιστερίου, ενώ μεσοβδόμαδα έχει φύγει με το “διπλό” στις αποσκευές της από την Κροατία.
Το πρόγραμμα φέρνει αντιμέτωπη την ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στο Ολυμπιακό Στάδιο. Στις τάξεις των φιλάθλων της επικρατεί η σιγουριά για τη νίκη και ζητούν μανιωδώς τους τρεις βαθμούς. Η απογοήτευση του 46ου λεπτού με το γκολ του Οφόε (δεύτερο για τον Ολυμπιακό μετά το τέρμα του Μάριν στο πρώτο ημίχρονο) μετατρέπεται σε έξαλλους πανηγυρισμούς όταν η λήξη του αγώνα βρίσκει νικήτρια την Ένωση με 3-2, με έναν Χριστοδουλόπουλο σε απίστευτα κέφια σκοράροντας ένα εκπληκτικό τέρμα με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Η νίκη αυτή θεωρώ πως ήταν και η σφραγίδα της οριστικής επιστροφής της ΑΕΚ . Ναι, και παλιότερα η Ένωση είχε πετύχει μεγάλες νίκες εναντίον των Πειραιωτών, κανείς δεν αμφιβάλλει για αυτό. Ήταν, όμως, η πρώτη φορά που έγινε έτσι. Ήταν η πρώτη φορά που οι κιτρινόμαυροι πήραν εκδίκηση με το ίδιο νόμισμα για τον χαμένο τελικό του 2011, ήταν η πρώτη φορά που γύρισαν τον αγώνα υπέρ τους. Όταν έβλεπα παλιότερα αγώνες της ΑΕΚ και ήταν μπροστά στο σκορ, πάντα πίστευα πως κάτι θα στράβωνε. Όχι επειδή είμαι γκαντέμης ή επειδή βλέπω το ποτήρι μισοάδειο, αλλά επειδή αυτό το αίσθημα μου έβγαζε η ομάδα. Παρακολουθώντας το παιχνίδι έβλεπα ότι παρά το 0-2, κάτι γίνεται. Οι παίκτες δεν τα είχαν παρατήσει, δεν έληξαν μόνοι τους το παιχνίδι. Πάλεψαν, τα κατάφεραν και δικαίως ανάγκασαν τους φιλάθλους της ομάδας να υποκλιθούν στους νικητές.
Ακολουθεί ένα δύσκολο πρόγραμμα για την ΑΕΚ η οποία χάνει 8 από του εννιά βαθμούς που διεκδικούσε, με αποτέλεσμα η “μουρμούρα” του κόσμου να κάνει την εμφάνισή της. Η Ένωση αντιμετωπίζει τον Αστέρα στην Τρίπολη (μία πόλη στην οποία παραδοσιακά αφήνει βαθμούς) και το σφύριγμα της λήξης την βρίσκει ηττημένη με 2-0, την Ξάνθη όπου αποδρά με το Χ και τον Ατρόμητο στο παγωμένο (λόγω κεκλεισμένων των θυρών) ΟΑΚΑ που θα γνωρίσει την ήττα με 0-1. Η κόπωση από τα συνεχόμενα παιχνίδια είναι απολύτως κατανοητή και το ροτέισον που πρέπει να κάνει ο Ανδαλουσιανός τεχνικός απαραίτητο. Στο μεσοδιάστημα η ΑΕΚ είχε υποδεχθεί την Αούστρια Βιέννης στο Μαρούσι, όπου η ομάδα έδειξε να “εθίζεται” στα comeback. Προηγήθηκε 1-0, η Αούστρια ισοφάρισε και πήρε κεφάλι στο σκορ με 1-2 για να φέρει το παιχνίδι στα ίσα η Ένωση λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης. Τρεις βδομάδες αργότερα, επισκέφθηκε το Μιλάνο για να αντιμετωπίσει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την Μίλαν. Οι ροσονέροι το καλοκαίρι που μας πέρασε ξόδεψαν ένα τσουβάλι χρήματα με σκοπό να ξαναβρούν την χαμένη τους αίγλη και η εξόρμηση μόνο εὐκολη δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί. Παρ’όλα αυτά, η ΑΕΚ στέκεται αξιοπρεπέστατα μέσα στην Ιταλία και καταφέρνει να κερδίσει έναν καθοριστικό βαθμό για την συνέχεια των ομίλων, ενώ δύο βδομάδες αργότερα θα γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές, αλλά αυτή τη φορά στο ΟΑΚΑ. Οι κιτρινόμαυροι περιορίζουν σημαντικά την Μίλαν παίζοντας ποδόσφαιρο και η νέα λευκή ισοπαλία τσεκάρει επί της ουσίας το εισιτήριο για την επόμενη φάση. Μοναδική προϋπόθεση; Να κάνει το καθήκον της η ομάδα με την Ριέκα και την Αούστρια. Ανάμεσα στα δύο ματς με την Μίλαν είχε έρθει και το διπλό στη Νέα Σμύρνη επί του Πανιωνίου με 0-1, γεγονός που διατήρησε την Ένωση στην κορυφή της βαθμολογίας.
«Το μέταλλο και ο χαρακτήρας»
Στα επόμενα παιχνίδια και ενώ οι τραυματισμοί παικτών-γραναζιών της ομάδας δεν έχουν βαρεθεί να χτυπἀνε ασταμάτητα την πόρτα, η Ένωση θα κερδίσει τον ΠΑΟΚ μέσα στην έδρα της παρόλο που προέρχεται από την υπερπροσπάθεια του αγώνα με την Μίλαν και ενώ αγωνίζεται με παίκτη λιγότερο από το 7ο λεπτό λόγω της “χαζής” κάρτας που δέχτηκε ο Αραούχο. Η ομάδα βγάζει ψυχή και με σκόρερ τον Λιβάια (ο οποίος αποτελεί το βαρόμετρο του συνόλου) θα πάρει το τρίποντο για να ακουλουθήσουν το Χ στην Λεωφόρο και τρεις νίκες με Πλατανιά μέσα (3-0), Λεβαδειακό εκτός (0-2) και Κέρκυρα εντός (3-1). Ενδιάμεσα έχει υποδεχθεί την Ριέκα στο ΟΑΚΑ με σκοπό να εξασφαλίσει την πρόκριση, ώστε να ταξιδέψει την τελευταία αγωνιστική στη Βιέννη έχοντας ήδη τσεκάρει το εισιτήριο της πρόκρισης. Η αποκαρδιωτική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου όπου οι φιλοξενούμενοι έκαναν ό,τι ήθελαν μέσα στο γήπεδο (0-2 και δύο δοκάρια για τους Κροάτες) κατέληξε σε αποφυγή καρδιακών επεισοδίων, καθώς η είσοδος του Λιβάια και το γκολ του Αραούχο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου αναπτέρωσαν το ηθικό των γηπεδούχων. Για ακόμα μία φορά το σύνδρομο του comeback έκανε την εμφάνιση σε παιχνίδι των κιτρινόμαυρων, οι οποίοι πάτησαν γκάζι στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφεραν να ισοφαρίσουν, ενώ θα μπορούσαν να πάρουν ακόμα και τους τρεις βαθμούς αν ήταν λίγο καλύτεροι στις τελικές τους επιλογές. Το τελικό 2-2 ανανέωσε το ραντεβού της Ένωσης με την εξασφάλιση της πρόκρισης για δύο βδομάδες αργότερα. Στην Βιέννη η ΑΕΚ ήξερε πως αν δεν χάσει, εξασφαλίζει την πρόκριση. Δεν απειλήθηκε από τους γηπεδούχους και με ώριμη εμφάνιση κατέκτησε τον πολύτιμο βαθμό που της έδωσε την πρόκριση στους “32” του Europa League.
«Ναι μεν, αλλά»
Έχουμε φτάσει αισίως στην 14η αγωνιστική και η ΑΕΚ υποδέχεται τον Απόλλωνα στο ΟΑΚΑ με σκοπό να πάρει τους τρεις βαθμούς και να κατακτήσει τον άτυπο τίτλο της πρωταθλήτριας χειμώνα. Ο Απόλλωνας βέβαια έχει άλλη άποψη και καταφέρνει να αποσπάσει τον βαθμό της ισοπαλίας από τους γηπεδούχους. Εδώ θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση. Δεν με ενδιαφέρει αν οι αποκαλούμενες “μικρές” ομάδες παίζουν ξύλο όταν αντιμετωπίζουν την Ένωση. Είναι λογικό να προσπαθήσεις να κλέψεις ό,τι μπορείς με όποιο μέσο μπορείς, αρκεί να μην θέτεις σε κίνδυνο καριέρες ποδοσφαιριστών. Ναι, θα καταστρέφουν το παιχνίδι οι αντίπαλοι όταν έρχονται στο ΟΑΚΑ και ναι, θα κάνουν καθυστερήσεις. Αυτή είναι η φύση του αθλήματος. Όταν η διαφορά δυναμικότητας είναι τόσο μεγάλη και παλεύεις για την σωτηρία, είναι λογικό. Δηλαδή ο Γολιάθ τι είπε στον Δαβίδ: “ Α έχεις σφεντόνα, δεν μετράει η νίκη σου”;
Και κάπου εδώ κάνει την εμφάνισή της η απληστία του οπαδού. Άσχετοι οι ποδοσφαιριστές, μυρωδιάς ο προπονητής, που είναι η διοίκηση να σφίξει τα λουριά. Δεν λειτουργεί έτσι ένας σύλλογος και στην πραγματικότητα δεν λειτούργει τίποτα στον κόσμο κατ’αυτό τον τρόπο. Η ισοπαλία με τον Απόλλωνα ήταν εκτός προγράμματος, αλλά το ξήλωμα και ο αφορισμός θα πρέπει να εξαφανιστούν από το λεξιλόγιο. Τι να πουν, δηλαδή, οι οπαδοί της Λίβερπουλ; Θα έπρεπε να μπαίνουν μέσα μετά από κάθε παιχνίδι και να κυνηγάνε τους παίκτες;
Ο Χιμένεθ προσωπικά δεν μου γυάλιζε στο μάτι στην αρχή. Θέλεις τα κολλήματά του, θέλεις η σύνδεση του ονόματός του με μία από τις χειρότερες περιόδους στην ιστορία της Ένωσης; Δεν έχω εντοπίσει ούτε εγώ την ρίζα της προκατάληψης αυτής. Οφείλω όμως να τον παραδεχτώ. Έχει διαχειριστεί (σχεδόν) άψογα το υπερφορτωμένο πρόγραμμα της ομάδας, δίνει ευκαιρίες στα νέα της παιδιά και δείχνει αρκετά πιο ώριμος από την προηγούμενη του θητεία και εύχομαι η χειρονομία προς τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να ήταν μία πολύ μικρή παρένθεση. Στον σύλλογο που πρεσβεύει τόσα ιδανικά, δεν έχουν θέσεις τέτοιες κινήσεις.
«Το ταμείο είναι συν»
Σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων μηνών, η εικόνα και τα αισθήματα που προκύπτουν από τις εμφανίσεις της ΑΕΚ μπορούν να χαρακτηριστούν σε ένα μεγάλο βαθμό όχι μόνο θετικά, αλλά και ικανοποιητικά. Σίγουρα όλοι οι οπαδοί της Ένωσης θα ήθελαν να κλείσει η χρονιά με την ομάδα στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά όλα τα παραμύθια έχουν εμπόδια πριν το happy end. Μία κατάληξη η οποία έχει αναχθεί σε επιτακτική ανάγκη από την ίδια την ομάδα και όχι μόνο από τις προσδοκίες των φιλάθλων της. Η διακοπή του πρωταθλήματος οφείλει να μην μείνει ανεκμετάλλευτη από την διοίκηση καθώς οι “τρύπες” που πρέπει να κλείσουν στο καράβι είναι αρκετές. Οι τραυματισμοί των Μάνταλο και Γιόχανσον, δύο παικτών που αποτελούσαν τα γρανάζια της ομάδας στο πρώτο μισό της σεζόν, πρέπει να καλυφθούν. Στα χέρια του Ανδαλουσιανού τεχνικού θα πρέπει να δοθούν λύσεις για να μπορέσει να συνεχίσει το όμορφο έργο που έχει ήδη ξεκινήσει από την αρχή της χρονιάς. Όπως όλα δείχνουν ο Μασούντ είναι προ των πυλών, η υπόθεση Μοράν βρίσκεται σε ένα πολύ καλό επίπεδο και η μόνη παραφωνία είναι η φωτιά που άναψαν τα δημοσιεύματα περί επιστροφής του Αραούχο στην Ισπανία. Ο άσος της Ένωσης μπορεί να φαίνεται πως δεν έχει προσφέρει αρκετά και σίγουρα βρίσκεται μακριά από τον καλό του εαυτό και τις εμφανίσεις που μας είχε συνηθίσει την προηγούμενη χρονιά, εξακολουθεί όμως να αποτελεί πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα.
Όπως και να ‘χει, η ενίσχυση φαίνεται να έχει τεθεί κύρια προτεραιότητα στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο και ο Μελισσανίδης ασχολείται ενεργά με τις κινήσεις που γίνονται για την πλαισίωση του υπάρχοντος ρόστερ με παίκτες αντίστοιχης ή/και ανώτερης ποιότητας. Τα παράπονα που ακούγονται σχετικά με την ήπια αντιμετώπιση της διοίκησης στο θέμα της διαιτησίας είναι κάτι στο οποίο διαφωνώ. Ναι, να προστατευθεί η ομάδα από εχθρικά σφυρίγματα, αλλά ΔΕΝ πρέπει να γίνουμε ακόμα ένα γρανάζι στον σάπιο μηχανισμό που διέπει το σύνολο του οργανισμού που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα. Χαλίφης στην θέση του χαλίφη δεν αρμόζει στην ένωση να γίνει και δεν πρέπει να επιδιώξει κάτι τέτοιο. Σε μία εποχή απόλυτης παρακμής των αξιών και του ευ αγωνίζεσθαι, η ΑΕΚ οφείλει να είναι αρωγός της ισότητας και του ανόθευτου πρωταθλητισμού χωρίς εντυπωσιασμούς και μεγάλα λόγια. Δουλειά στην καθημερινότητα και προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στο κυριότερο συστατικό που έχει και τον πιο καθοριστικό ρόλο στην μέχρι στιγμής πορεία της Ένωσης: στο κλίμα των αποδυτηρίων. Το δέσιμο των παικτών και αντιμετώπιση των μεταξύ τους σχέσεων αποδεικνύει αυτό που συχνά λέγεται σε ό,τι αφορά το χτίσιμο των ομάδων. Οι “αλήτες” της ομάδας έχουν ενταχθεί και με το παραπάνω στο ευρύτερο κλίμα, τα στοιχεία που ενώνουν τους παίκτες φαίνεται να υπάρχουν και εκτός γηπέδου, ο αλληλοσεβασμός θεωρείται δεδομένος. Αν συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση, η ομάδα αυτή μπορεί να μεγαλουργήσει. Τα στοιχεία υπάρχουν, η δίψα είναι εμφανέστατη, τα αποτελέσματα νομοτελειακά θα έρθουν. Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή και αυτή η ομάδα έχει κερδίσει με το σπαθί της το δικαίωμα να την αντιμετωπίζουμε με αγάπη. Η στιγμή της είναι κοντά.
