AEKPASSION
Αύριο η «Ένωση» καλείται να δώσει ίσως τον πιο σημαντικότερο αγώνα της μέχρι τώρα για την παραμονή της σε τροχιά κορυφής.
Την Κυριακή στην Τούμπα, χάθηκε μια αρκετά σημαντική ευκαιρία. Αύριο, στο ματς με τον Αστέρα, οι παίκτες του Αλμέιδα δεν έχουν περιθώριο να χάσουν και άλλη. Το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι, πως πρέπει να πάρουν τη νίκη κόντρα στους Αρκάδες, αν θέλουν να μείνουν κοντά στην κορυφή.
Είναι κοινό μυστικό πως ο «Πελάδο» σχεδιάζει αλλαγές σε σχέση με το ματς της περασμένης Κυριακής. Ίσως διέγνωσε και ο ίδιος πως η συνταγή με τους δύο αμυντικούς μέσους δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή, σε ένα ματς «ο θάνατός σου η ζωή μου» για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Μένει να δούμε αν θα το εφαρμόσει. Πάντως, για να λέγεται η αλήθεια, οφείλει να δώσει χρόνο στους Γκατσίνοβιτς και Ελίασον. Αμφότεροι έχουν επανέλθει πλήρως από τους τραυματισμούς που είχαν και έχουν δείξει ότι μπορούν να προσφέρουν στον ίδιο βαθμό με πριν. Αλλά δεν θα του πούμε εμείς τι θα κάνει. Εκείνος δουλεύει με τους παίκτες και ξέρει τι μπορούν να δώσουν.
Όσον αφορά στον Αστέρα, ο Άκης Μάντζιος στον ένα μήνα και κάτι που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου, έχει μία νίκη, τέσσερις ισοπαλίες και δύο ήττες. Δύο από αυτά τα αποτελέσματα τα έκανε στην Τρίπολη και μάλιστα απέναντι σε συνδιεκδικητές του τίτλου, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Μάλιστα, το δεύτερο, έκανε τους «Ενωσίτες» να πιστέψουν λίγο παραπάνω στο διπλό στη Θεσσαλονίκη, αλλά αυτό δεν ήρθε. Σε κάθε περίπτωση, οι Αρκάδες είναι αρκετά βελτιωμένοι σε σχέση με τον πρώτο γύρο και μπορούν να βάλουν δύσκολα στον «Δικέφαλο» αν τους αντιμετωπίσει αφ’υψηλού και έχει το μυαλό του στο πώς θα πετάξει το χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα.
Συμπερασματικά, το αυριανό ματς, όπως και όλα τα υπόλοιπα μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, είναι από αυτά που δεν πρέπει να χαθούν. Το θέμα είναι πώς οι «κιτρινόμαυροι» θα διαχειριστούν αυτό το «πρέπει». Μέχρι στιγμής, η πορεία τους έχει δείξει ότι το έχουν κάνει αρκετά καλά. Ευχή όλων να δούμε κάτι τέτοιο και αύριο.
Υ.Γ. Μπορεί να φαίνεται άσχετο και ετεροχρονισμένο, αλλά για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε σαν κοινωνία να υπάρχουν «οπαδοί» οι οποίοι δήθεν εν ονόματι της ομάδας που υποστηρίζουν θα βεβηλώνουν το όνομα νεκρών αθλητών και όχι μόνο; Φυσικά και αναφέρομαι στο ανάποδο κρέμασμα και την καύση της φανέλας του Στέβαν Γέλοβατς που έφυγε εντελώς άδικα από τη ζωή. Έχει και πιο κάτω ή ήδη πατήσαμε στα Τάρταρα;
