AEKPASSION
Σχετικά Άρθρα
Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα όχι απλά ήταν κατώτερη του αναμενόμενου στο Φάληρο, αλλά ήταν απαράδεκτοι όλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Μία βραδιά ντροπής για τον κόσμο της ΑΕΚ που πλέον φωνάζει και ψάχνει την αιτία του κακού.
Οι αγώνες στο ‘’Γ.Καραϊσκάκης’’ δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση για την ΑΕΚ. Δυστυχώς εκεί μέσα έχουν συμβεί πολλά και διάφορα. Έχουμε ζήσει κι άλλες βαριές ήττες, με κακές εμφανίσεις ή όχι, με αδικίες, με λάθη και πολλά άλλα. Όμως τις τελευταίες σεζόν με τον Αλμέιδα στον πάγκο, είχε ‘’γυρίσει’’ το πράγμα και θέλαμε να πιστεύουμε ότι βραδιές σαν τη χτεσινή ήταν οριστικά παρελθόν. Όμως ο εφιάλτης επέστρεψε. Κυριολεκτικά ευχόμασταν ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη για να μην ξαναδούμε τη μπάλα στα δίχτυα του (διασωθέντος) Στρακόσια.Τέτοια κατάντια, κακά τα ψέματα.
Κι ενώ το ματς άρχισε θεόστραβα, παραχωρώντας ένα πέναλτυ από το πουθενά, η τύχη χαμογέλασε στην ΑΕΚ και ισοφάρισε πριν τη λήξη του ημιχρόνου, βλέποντας παράλληλα τον Ολυμπιακό να υποχρεώνεται σε δύο αναγκαστικές αλλαγές. Αυτό ήταν και το κρίσιμο σημείο. Η ανάπαυλα. Ο Ματίας Αλμέιδα δεν τόλμησε να κάνει αλλαγές, δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες του αγώνα κι ενώ είχε τουλάχιστον 8-9 παίκτες αρνητικούς (με χειρότερους τους Ρότα, Μάνταλο, Χατζισαφί) δεν έκανε ούτε μία αλλαγή και άφησε την ίδια 11άδα στο χορτάρι! Περίμενε προφανώς αυτό που κάνει σε κάθε αγώνα, να κάνει δηλαδή τις αλλαγές του μετά το 65’- 70’.
Όμως ο Ολυμπιακός ποτέ δεν χαρίζεται εκεί μέσα και ειδικά στην ΑΕΚ. Αυτό όφειλε να το ξέρει. Έκανε το 1-1 μέσα σε 2 λεπτά 3-1 (49’-51’) και όταν αποφάσισε να κάνει 3 αλλαγές στο 57’ ήταν πια αργά. Απλά προσπαθούσε να μετριάσει τον διασυρμό, κάτι που ούτε αυτό κατάφερε. Αποκορύφωμα των επιλογών του προπονητή, εκτός του Γκατσίνοβιτς σε θέση αριστερού μπακ, ήταν η είσοδος του συμπατριώτη του Λαμέλα, εμφανώς ανέτοιμου σε επίπεδο νοοτροπίας για τέτοιο ματς, που μπήκε κάνοντας ‘’τακουνάκια’’ , μέχρι να πάρει την αδικαιολόγητη κόκκινη πατώντας τον Ροντινέι στη σέντρα(!) με ένα στυλ αδιάφορο και μπλαζέ (που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο), αφήνοντας την ήδη διαλυμένη ΑΕΚ με 10 παίκτες!
Ο Λάζαρος Ρότα που φέτος κάνει την καλύτερη του σεζόν, βρέθηκε στη χειρότερη βραδιά του με τη φανέλα της ΑΕΚ. Είχε ευθύνη στα 3 από τα 4 γκολ, ξεκινώντας από το λάθος κοντρόλ και το πέναλτυ μόλις στο 5’. Καμία λογική σκέψη, συνεχείς λάθος επιλογές, ‘’τρικυμία εν κρανίω’’! Θα πει κάποιος ‘’συμβαίνουν κι αυτά’’ και θα συμφωνήσω. Αλλά τι κάνει ο προπονητής για να προστατέψει τον παίκτη και την ομάδα κατ΄επέκταση;
Από κοντά σε χάλι και ο Μάνταλος, από τον οποίο λόγω εμπειρίας περιμέναμε κάτι παραπάνω. Ο Χατζισαφί υπέφερε με τον Μάρτινς στη αρχή και δεν το ξεπέρασε στην πορεία του αγώνα. Ο συνήθως ψύχραιμος Γιόνσον ήταν τόσο αγχωμένος που ‘’πούλαγε’’ τη μπάλα σε πολλές φάσεις χωρίς καμία πίεση. Ο Περέιρα τίποτα. Ο ‘’πολύς’’ Μαρσιάλ δεν φάνηκε παρά μόνο στη φάση του γκολ, όταν ευνοήθηκε από τις κόντρες. Από τις αλλαγές μόνο ο Πινέδα έδωσε μία πνοή και πρέπει να δοθούν επαρκείς εξηγήσεις για το τι ακριβώς συμβαίνει με τον Μεξικάνο. Την καλύτερη μεταγραφή της ΑΕΚ την τελευταία δεκαετία, που έχει να δει 11άδα πολλούς αγώνες τώρα.Μένει ή φεύγει; Tί συμβαίνει τελικά;
Δεν κάνουμε κριτική απλά για να ξεσπάσουμε κάπου, απλά για να βγάλουμε την πίκρα μας. Επιχειρούμε να περιγράψουμε το ναυάγιο μήπως και να καταλάβουμε γιατί η ομάδα παρουσιάστηκε τόσο ανέτοιμη (πνευματικά κυρίως) για ένα τόσο σημαντικό ματς; Γιατί ο Αλμέιδα έβαλε πάλι την ίδια ακριβώς 11άδα που είχε ξεκινήσει με Αστέρα, ενώ δεν τίθεται θέμα αγωνιστικής σύγκρισης με τον Ολυμπιακό. Επιπλέον όσες φορές το έχει κάνει αυτό, δεν του βγαίνει, δεν παίρνει αποτέλεσμα. Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν κάνει μία αλλαγή στο ημίχρονο και περιμένει το μοιραίο;
Tέλος περιμένουμε να δούμε τι είδους κουβέντα θα γίνει τώρα. Το να πει κάποιος ‘’μια ήττα σε ντέρμπι είναι, μόλις 3 βαθμούς πίσω είσαι , δεν έγινε τίποτα , συνεχίζουμε’’ είναι απλό και δεν δίνει προοπτική. Μόνο ‘’κουκουλώνει’’ τα κακώς κείμενα. Είπε ο Αλμέιδα ‘’πρέπει να το αποδεχτούμε και να δουλέψουμε’’, μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις. Ναι, αλλά το είπαμε και το καλοκαίρι με τη Νόα και ορίστε που βρισκόμαστε τώρα!
Να προσπαθούμε να μαζέψουμε συντρίμια από ένα στραπάτσο στην έδρα του Ολυμπιακού.
Αν ρωτήσεις έναν Ενωσίτη, τι θα διάλεγες ‘’Πρόκριση με τη Νόα ή ένα μεγαλοπρεπές διπλό στο Καραϊσκάκη;’’(αυθαίρετο ερώτημα, για να προσεγγίσουμε τον ψυχισμό του ΑΕΚτζή), εύκολα θα σου έλεγε το δεύτερο. Τώρα που δεν είδε ούτε το ένα, ούτε το άλλο, διαθέτοντας το καλύτερο ρόστερ ever, τι έχουμε να πούμε;
Τίθεται θέμα προπονητή; Αυτό το ξέρει ο ίδιος ο Αλμέιδα νομίζω. Αυτός μόνο ξέρει αν έχει να δώσει κι άλλα πράγματα στην ομάδα, αν υπάρχουν καταστάσεις που τον εμποδίζουν, αν έχει καταλάβει τα λάθη του και μπορεί να σταματήσει το κλασσικό του μοτό ‘’έχω έναν τρόπο που δουλεύω και δεν τον αλλάζω’’, αν μπορεί να κρατήσει σε ισορροπία ένα τόσο γεμάτο και ανισοβαρές ρόστερ, αν έχει τέλος την ψυχική αντοχή να δουλέψει με παραγωγικό τρόπο που θα βοηθήσει την ομάδα και δεν θα την εξαντλήσει μέχρι το τέλος της σεζόν.
Ψυχρά και αντικειμενικά, υπάρχει ακόμα δρόμος για να διορθωθούν πολλά. Μπορεί όμως ο Αλμέιδα να αλλάξει αυτή την κατάσταση; Mπορεί να αφήσει πίσω του τα λάθη που έχουν γίνει και μαζί με τον Ριμπάλντα να κάνουν έναν νέο σχεδιασμό από εδώ και πέρα, ώστε να αποχωρήσουν κάποιοι παίκτες και να έρθουν κάποιοι άλλοι που πραγματικά χρειάζονται; Ένα αριστερό μπακ για παράδειγμα; Μπορεί με λίγα λόγια να πάρει το πρωτάθλημα, έχοντας χάσει το περσινό μέσα από τα χέρια του;
Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να τεθούν ‘’επί τάπητος’’ και να συζητηθούν διεξοδικά σε κορυφαίο επίπεδο. Η ΑΕΚ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι και πρέπει να παρθούν γενναίες αποφάσεις. Οι ήττες από τον Ολυμπιακό πονάνε πολύ, ειδικά όταν η αγωνιστική εικόνα είναι αυτή που ήταν χθες στο Φάληρο.
‘’Λίγη’’ ΑΕΚ δεν αντέχει ο κόσμος της. Ακυρώνει έτσι και τις όποιες προσπάθειες επιχειρεί εξωαγωνιστικά για το ‘’ευ αγωνίζεσθαι’’ ο κ.Ηλιόπουλος.
Aναγκαστικά σήμερα είναι Δευτέρα. Η ζωή συνεχίζεται…
