AEKPASSION
Αυτό έζησαν χθες το βράδυ οι δύο ομάδες στο ντέρμπι.
Το βράδυ της Δευτέρας, η «Ένωση» επικράτησε με 2-0 του ΠΑΟΚ, στο τρίτο και τελευταίο ματς μιας πολύ κρίσιμης εβδομάδας. Παρά την ήττα στην Μασσαλία και τις απουσίες βασικών της μονάδων, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα κατάφερε να περιορίσει τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μόνο μία ευκαιρία στα καρέ του Στάνκοβιτς.
Και μιλώντας για τον Αυστριακό, ο Αλμέιδα καλώς τον στήριξε μετά το λάθος του στον αγώνα με τη Μαρσέιγ. Ξέρει ότι είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας και έχει ανταγωνιστεί ευθέως τον Αθανασιάδη για τη φανέλα του βασικού, την οποία κρατά με νύχια και με δόντια. Το ακόμη πιο ωραίο είναι ότι στάθηκε δίπλα του και ο κόσμος, παρόλη την «σταύρωση» που του είχε κάνει προ ημερών.
Όσον αφορά το υπόλοιπο αγωνιστικό σκέλος, η νταμπλούχος Ελλάδος απέδειξε ότι και χωρίς τον Λιβάι και τον Αραούχο μπορεί να παίξει το παιχνίδι της. Για ακόμη ένα ματς, ήταν καθοριστικός ο Μάνταλος, ο Σιμάνσκι με τον Γιόνσον βάζανε εμπόδια στο κέντρο και ο Πινέδα με τον Ελίασον είχαν συνεισφορά και πέρα από τα γκολ. Μάλιστα, ο τελευταίος βρίσκει δίχτυα για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική (την προηγούμενη το είχε καταφέρει στην Τρίπολη απέναντι στον Αστέρα).
Όλα αυτά, δείχνουν πως και η φετινή «Ένωση», δεν απογοητεύεται εύκολα. Μπορεί το 1-3 στο «Βελοντρόμ» να ήρθε με έναν τρόπο εν πολλοίς άδικο, ωστόσο, βρήκε το σθένος και πέτυχε μια νίκη σε ένα ντέρμπι που θα είναι άκρως σημαντική για την οικονομία του πρωταθλήματος. Και μέχρι στιγμής έχει 2/3 απέναντι στους υπόλοιπους συνδιεκδικητές του τίτλου ανεξάρτητα από έδρα (με μόνη εξαίρεση το 1-1 με τον Ολυμπιακό).
Μάλιστα, για να δικαιολογήσουμε το πρώτο σκέλος του τίτλου, το χθεσινό σκορ αποτελεί «καθρέφτη» του τι συνέβη πριν από ακριβώς έναν χρόνο! Αν μη τι άλλο, αυτό σίγουρα προκαλεί μια κάποια εντύπωση, δεδομένης της εκπληκτικής εμφάνισης των παικτών του «Δικεφάλου», οι οποίοι σύμφωνα με τα στατιστικά του αγώνα, ίσως και «αδικούνται» που δεν έβαλαν άλλο ένα γκολ.
Από την άλλη πλευρά ο ΠΑΟΚ, έζησε αυτό που λέμε στο χωριό μου, τη «μέρα της μαρμότας». Το χειρότερο είναι βέβαια ότι δεν κατάφερε να φανεί ούτε μία φορά απειλητικός για την εστία της «Ένωσης». Και μιλάμε για μία ομάδα που έχει πολλές καλές επιλογές στη γραμμή κρούσης (Ζίβκοβιτς, Κωνσταντέλιας, Ντεσπόντοφ, Μπράντον Τόμας). Αυτό από μόνο του λέει πολλά για την εκπληκτική τακτική του Αλμέιδα.
Για να κλείσουμε, το χθεσινό ντέρμπι ήταν μια επίδειξη πάθους και θέλησης για ανάκαμψη από τους «κιτρινόμαυρους». Έδειξαν ότι οι ήττες μόνο από κάτω δεν τους παίρνουν και ότι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να παλέψουν με τον οποιονδήποτε. Στο χέρι τους είναι βέβαια να κρατήσουν αυτό το στοιχείο, γιατί η χρονιά έχει ακόμη πολλές στροφές.
Υ.Γ.
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ η φιλοξενία που επιφυλάχθηκε στην οικογένεια του μικρού Γιαννάκη. Του παιδιού με αναπηρία που μας χάρισε στον Βόλο την ωραιότερη στιγμή της περσινής σεζόν και χθες ίσως μας χάρισε την αντίστοιχη της φετινής. Γιατί αυτό πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο! Όχι ο κάθε ούγκανος που νομίζει ότι το γήπεδο αποτελεί το πεδίο εκτόνωσής του από τα όποια προβλήματα έχει στην καθημερινότητά του! Τελεία, παύλα και παράγραφος!
