Γράφει ο Βαγγέλης Νταλαπέρας, με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα – για εκείνους που μας έμαθαν να αγαπάμε την ΑΕΚ χωρίς όρους και χωρίς τέλος.
Όλα ξεκίνησαν με ένα δώρο… μια κιτρινόμαυρη φανέλα, με τον Δικέφαλο στα αριστερά, το “11” του Ντέμη και με ένα χαμόγελο στα χείλη σου. Τότε δεν ήξερα τι σημαίνει ΑΕΚ. Δεν καταλάβαινα από ιστορία, τίτλους ή ιδανικά. Ήξερα μόνο ότι ήταν κάτι σημαντικό μου έδινες, κάτι ιερό.
Από εκείνη τη μέρα, η Κυριακή άλλαξε νόημα. Δεν ήταν απλώς το τέλος της εβδομάδας, ήταν το ραντεβού μας. Για να δούμε την ομάδα, να πάμε στο γήπεδο ή να καθίσουμε στον καναπέ να την παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση. Να ζήσουμε κάθε αγώνα σαν να είναι ο πρώτος. Να φωνάζουμε μαζί, να χειροκροτάμε, να θυμώνουμε, να ελπίζουμε.
Κάθε παιχνίδι, μια μικρή περιπέτεια. Κάθε ταξίδι για να τη δούμε, μια ιστορία που θα θυμάμαι. Δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα – είχε σημασία ότι ήμασταν μαζί. Ότι ήσουν εκεί να μου δείξεις τι σημαίνει να αγαπάς κάτι με όλη σου την ψυχή, ακόμα κι όταν σε πονάει.
Καθόμαστε και μιλάμε για την πορεία της ομάδας. Εσύ με τη σοφία σου, εγώ με τον ενθουσιασμό μου. Διαφωνούμε καμιά φορά, αλλά πάντα γελάμε στο τέλος. Γιατί η ΑΕΚ δεν είναι απλώς αφορμή για κουβέντα. Είναι ο δικός μας τρόπος να επικοινωνούμε. Ο δικός μας κόσμος.
Και τώρα που μεγάλωσα, φοράω ακόμα τα χρώματά της με περηφάνια. Όχι μόνο για την ομάδα, αλλά για όλα όσα συμβολίζει, πίστη, αξιοπρέπεια, οικογένεια. Κι εσύ, μπαμπά, ήσουν αυτός που μου έδειξε τον δρόμο. Που μου έδωσες κάτι πολύ περισσότερο από μια φανέλα – μου έδωσες αναμνήσεις, αξίες, ρίζες.
Και να ξέρεις… δεν σταματάμε εδώ. Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε. Να περιμένουμε τις Κυριακές. Να ζούμε τα ίδια “πάλι καλά παίξαμε”, τα “άντε και του χρόνου καλύτερα”, τα “τους πατήσαμε σήμερα”. Θα συνεχίσουμε να πίνουμε τον καφέ μας μιλώντας για μεταγραφές, για διαιτησίες, για τα όνειρά μας. Γιατί αυτά που μας ενώνουν δεν παλιώνουν. Δεν φθείρονται. Αντιθέτως – γίνονται ακόμα πιο δυνατά.
Γιατί η ΑΕΚ είναι η γλώσσα μας. Είναι το καταφύγιο μας. Είναι κάτι παραπάνω από μπάλα, μπάσκετ ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Είναι μια ζωή γεμάτη στιγμές. Και οι στιγμές αυτές, όσο τις ζούμε μαζί, θα συνεχίσουν να είναι ανεκτίμητες.
Χρόνια πολλά, μπαμπά. Χρόνια πολλά σε όλους τους πατεράδες που μας έμαθαν να αγαπάμε την ΑΕΚ – όπως αγαπάς την οικογένειά σου. Με πάθος, υπομονή και πίστη.
