O φετινός τίτλος της ΑΕΚ που θα οριστικοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή, έρχεται ως επιστέγασμα μίας εξαιρετικής αγωνιστικής παρουσίας που ανάγκασε ακόμα και τους πιο δύσπιστους αντιπάλους να παραδεχτούν ξεκάθαρα ότι ήταν η καλύτερη ομάδα της Super League 1!
H μαζική αποδοχή της ανωτερότητας της Ένωσης, άσχετα από τις τοξικές κατευθυνόμενες φωνές από συγκεκριμένες πηγές, ήταν κάτι που είχε να συμβεί από τη δεκαετία του ’90 με τη μεγάλη ομάδα του Μπάγεβιτς. Βέβαια για όσους θυμούνται περισσότερο η καλύτερη από τις ομάδες του Ντούσαν (σεζόν 95-96) δεν πήρε το πρωτάθλημα, γιατί είχαν αρχίσει από τα μέσα της σεζόν οι φήμες για την αποχώρηση που αναστάτωσαν απίστευτα όλη την κιτρινόμαυρη οικογένεια.
Δεν ήταν λίγοι που όσο το πρωτάθλημα ήταν στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, ανέφεραν στις κουβέντες τους εκείνη τη σεζόν, φοβούμενοι την επανάληψη της ιστορίας με τη φετινή εξαιρετική ομάδα του Αλμέιδα. Ευτυχώς αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, έστω και με…τεθλασμένες γραμμές (όχι του VAR όπως λένε κάποιοι, αλλά λόγω του συνδυασμού των τελευταίων αποτελεσμάτων) και κάπως έτσι ο κόσμος της ΑΕΚ ψάχνει απεγνωσμένα πως θα βρεθεί έστω και στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου (γιατί το… μέσα τελείωσε)!
- Όσοι διαβάζουν τα στατιστικά και τις διάφορες σύγχρονες αναλύσεις, διαπιστώνουν και με τεκμήρια την ανωτερότητα της ομάδας σε όλες τις κατηγορίες.
Πρώτα απ’όλα η περίφημη πίεση ψηλά που χαρακτήρισε το παιχνίδι της ομάδας, αποτυπώνεται στο ”πόσες πάσες επιτρέπουν στον αντίπαλο να κάνει στο δικό του μισό γήπεδο”. H AEK στην κορυφή της κατηγορίας επέτρεψε μόλις 7,9 πάσες κατά μέσο όρο, με τον Παναθηναϊκό 2ο με 10,7. Μάλιστα η συγκεκριμένη επίδοση είναι κορυφαία στη Super League από το 2019, όταν και άρχισε να γίνεται η συγκεκριμένη μέτρηση (ο Ολυμπιακός με 8,6 είχε την καλύτερη μέχρι τώρα).
Παράλληλα η ΑΕΚ έκανε κατά μ.ό 29,6 ενέργειες μέσα στην περιοχή του αντιπάλου, με τον ΠΑΟΚ να ακολουθεί με 23,9. Δηλαδή η ΑΕΚ πατούσε περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα στα καρέ του αντιπάλου και επομένως δημιουργούσε τους περισσότερους κινδύνους.
Την ίδια στιγμή δεν επέτρεπε στους αντιπάλους να μπουν στην δική της περιοχή της (συνέβη μόλις 9,3 φορές μ.ό), με 2ο τον Ολυμπιακό (11,3 φορές).
Σε ότι αφορά την αποτελεσματικότητα με την οποία αμυνόταν η ΑΕΚ φέτος, φαίνεται και από τις 9 φορές που επέτρεψε να δεχθεί επίθεση από build up του αντιπάλου, έναντι 23 του Ολυμπιακού! Με τον όρο αυτό εννοούμε να έχει αλλάξει η αντίπαλη ομάδα περισσότερες από 10 πάσες και να καταφέρει να απειλήσει το αντίπαλο τέρμα.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά στατιστικά που επιβεβαιώνουν και με μαθηματικό τρόπο την κατάκτηση της κορυφής.
Σίγουρα κάτι που δεν μπορεί να καταμετρηθεί είναι η συμβολή της ατμόσφαιρας της Αγιά Σοφιάς, που ήταν κάτι το συγκλονιστικό φέτος σε κάθε αγώνα! Η επιστροφή της ομάδας στη φυσική της έδρα και το πόσο επηρέαζε τον όποιο αντίπαλο να αγωνίζεται στη Νέα Φιλαδέλφεια, είναι η σημαντικότερη παράμετρος που δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε νούμερα, αλλά όσοι το έζησαν καταλαβαίνουν και με το παραπάνω!
Γιατί όμως έφτασε η ΑΕΚ να δυσκολευτεί τόσο και να χρειάζεται έστω ένα βαθμό την τελευταία αγωνιστική για να ολοκληρωθεί ο θρίαμβος, αφού ήταν φανερό ότι η ομάδα έπαιζε το πιο χορταστικό και παραγωγικό ποδόσφαιρo;
Συνοπτικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε σε ατομικά λάθη, στους πολλούς τραυματισμούς κορυφαίων παικτών αλλά και στην ατυχία των τελευταίων αγωνιστικών, αφού υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό με σύνθεση ανάγκης. Αρκούσε ένα γκολ σε ένα από τα δύο αυτά ματς, για να έχει καθαρίσει η υπόθεση τίτλος νωρίτερα. Οπωσδήποτε και η ήττα της τελευταίας αγωνιστικής στην κανονική περίοδο, στέρησε το δικαίωμα από την Ένωση να πάρει κεφάλι και να ευνοείται στις ισοβαθμίες. Γενικότερα σε αγώνες που η ομάδα δεν ήταν καλή έχανε, ενώ ο Παναθηναϊκός έπαιρνε ισοπαλία ακόμα και στο….100’!
Το κοντράστ συναισθημάτων στα αποδυτήρια του ”Κλ.Βικελίδης”, που αποτυπώθηκε με μία πολύ επιτυχημένη επισήμανση του Ανδρέα Δημάτου, πραγματικά τα λέει όλα. Που είχε βρεθεί πέρσι τέτοιο καιρό η ΑΕΚ και που είναι τώρα!
Τελικά, μήπως γίνονται θαύματα; Η ΑΕΚ μπήκε στο νέο της γήπεδο, μετά από περιπλάνηση περίπου 20 χρόνων! Πήρε ξανά το πρωτάθλημα μετά από 5 χρόνια, αλλά κυρίως μετά από 29 στο δικό της σπίτι (τελευταίο 1994)! Επιπλέον διεκδικεί σαν φαβορί και το Κύπελλο. Νταμπλ έχουμε να δούμε από το 1978!
Μπορούμε να γράφουμε πολλές σελίδες για τα επιτεύγματα της φετινής ομάδας. Και θα το κάνουμε!
Όμως μέχρι την Κυριακή χρειάζεται να δώσουμε χώρο και χρόνο για την αποθέωση μιας πραγματικά μεγάλης ομάδας που έχτισε ο Ματίας Αλμέιδα.
Είναι η πρώτη φορά μετά από 5 σχεδόν δεκαετίες που ο Ντούσαν Μπάγεβιτς απουσιάζει από μία κατάκτηση πρωταθλήματος. Είτε σαν παίκτης, είτε σαν προπονητής, είτε σαν Τεχνικός Διευθυντής!
Ποιός πίστευε τον Σεπτέμβριο, όταν συγκινημένος έβλεπε για πρώτη φορά την Αγιά Σοφιά να ανοίγει τις πύλες της, ότι τώρα τον Μάϊο θα πανηγύριζε το πρωτάθλημα;
Η ΑΕΚ γύρισε οριστικά σελίδα στη σύγχρονη Ιστορία της και είναι όχι απλά πρώτη, αλλά και καλύτερη!