Η πολυπόθητη ανακοίνωση των εισιτηρίων διαρκείας έγινε, οι περισσότεροι όμως είδαν την ελπίδα να χάνεται και όσοι καθημερινά φωτογράφιζαν το νέο γήπεδο, το βλέπουν τελικά περισσότερο σαν Opap Arena παρά σαν Aγιά Σοφιά…
Μεγάλη κουβέντα έχει σηκώσει το τιμολόγιο των νέων εισιτηρίων που αφορούν στις θέσεις του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Την έδρα που οι ΑΕΚτζήδες καρτερικά υπομένουν εδώ και σχεδόν 20 χρόνια να ξανανοίξει, την έδρα την οποία φωτογραφίζουν από το 2017 καθημερινά τούβλο-τούβλο σαν να πρόκειται για το δικό τους σπίτι.
Μα είναι το δικό τους σπίτι! Μην μπερδευόμαστε. Το γήπεδο της ΑΕΚ ανήκει στο λαό της, ανήκει στον κόσμο που υπομένει, που στηρίζει και του δίνει ζωή τόσες δεκαετίες με παλμό και ένταση. Για να βλέπει στο χορτάρι την ΑΕΚάρα του!
Οι τιμές κατά τη γνώμη μου ήταν αναμενόμενες. Όχι δικαιολογημένες όμως. Υπάρχουν τιμές που νομίζεις ότι αναφέρονται σε εποχές προ μνημονίων, τιμές που κάθεσαι να υπολογίσεις και δεν βγάζουν πουθενά. Δαγκώνεσαι, δεν βγαίνουν τα κουκιά απ’όπου κι αν κόψεις…
Πολλά τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα από φίλους Ενωσίτες που εκφράζουν την απογοήτευσή τους καθώς μέσα σε μία εποχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών, βλέπουν να τους στερούν την ευκαρία να κάνουν αυτό που χρόνια τώρα περιμένουν….
Υπάρχουν αδικίες, αστοχίες, ίσως και παραβλέψεις (και είναι λογικό) που δεν έχουν λάβει υπόψη τους αρκετές κατηγορίες φίλων Ενωσιτών. Για παράδειγμα ένας ΑΕΚτζής από επαρχία που θα ξεκινήσει να έρθει να δει ένα ματς την ομάδα στην Νέα Φιλαδέλφεια 3-4 φορές μέσα στη σεζόν, έχει να επωμιστεί και το βαρύτατο πλέον κόστος μεταφοράς με τις τιμές διοδίων και καυσίμων στα ύψη. Ένας οικογενειάρχης που θέλει να πάει στο γήπεδο με τα παιδιά του, βλέπει το συνολικό κόστος να είναι μάλλον απαγορευτικό και κατεβάζει το βλέμμα του. Αρκετοί φίλοι που είχαν μάθει από μικροί να πηγαίνουν σαν παρέα στο γήπεδο, πλέον δεν μπορούν να το υποστηρίξουν. Και στεναχωριούνται πολύ…
Στο γήπεδο δεν πηγαίνεις μόνος σου, χρειάζεται παρέα. Με το φίλο σου, με το παιδί σου, με το συνάδελφο σου.
Κάποιοι άλλοι θυμώνουν πραγματικά, εκνευρίζονται γιατί εκτός της τιμής του εισιτηρίου είναι και τα διάφορα ”καπέλα”….της Ερασιτεχνικής, των συνδέσμων κλπ. Μαζεύονται αρκετά στη σούμα. Ναι όλοι πρέπει να ζήσουν, να βγάλουν κάτι, αλλά…
Είναι δύσκολες οι εποχές.
Από την άλλη όμως και μία ποδοσφαιρική ΑΕ πρέπει να λειτουργήσει με όρους αγοράς. Έχει ένα γήπεδο με περιορισμένο αριθμό θέσεων συγκριτικά με το προηγούμενο. Άρα δεν μπορεί να πάει με τη λογική ”λίγα από πολλούς”, αναγκαστικά θα πάει με το ‘’περισσότερα από λιγότερους’’. Κάπου εκεί νομίζω είναι η ισορροπία.
Η δίψα του κόσμου είναι τεράστια, θα καλυφθεί ο στόχος της ΠΑΕ ΑΕΚ, όποιος και αν είναι αυτός. Θα φύγουν τα εισιτήρια, όση γκρίνια κι αν υπάρχει.
Δεδομένα λοιπόν θα υπάρχουν και κάποιες αδικίες. Μπορούμε όμως σιγά σιγά να τις βελτιώσουμε στην πορεία και υπάρχει ο χρόνος. Κυρίως το οφείλουμε και σε όλους αυτούς που 19 χρόνια μετά το γκρέμισμα του παλιού γηπέδου θέλουν απλά να μπουν για μία φορά στην Αγιά Σοφιά!Θα είναι αμαρτία να μην το καταφέρουν!
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρξει ένα όριο στον διαθέσιμο αριθμό των διαρκείας έτσι ώστε αν κάποιος δεν μπορέσει, δεν τα καταφέρει ή απλά δεν προλάβει, να έχει κάποιες πιθανότητες να δει την ΑΕΚ από κοντά! Τόσοι και τόσοι καρτερικά περιμένουν έξω από το γιαπί για να το δουν ολοκληρωμένο γήπεδο! Να δουν τον ζωντανό αετό να πετάει πριν τη σέντρα, να πάνε στη θέση τους και να φωνάξουν δυνατά: ”Mια ομάδα στον κόσμο αγαπώ”!
Μετά το πρώτο μούδιασμα, θα έρθει η αποδοχή και στη συνέχεια θα ψάξουμε όλοι να βρούμε τρόπο να δώσουμε το βροντερό ”παρόν”, γιατί….αυτό περιμένουμε, αυτό θέλουμε. Να είμαστε όλοι μέσα στο Ναό!