Μια εκπληκτική σεζόν έφτασε στο τέλος της και ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό του τι συνέβη στη διάρκεια αυτής, αλλά και την επόμενη ημέρα.
Συνήθως, όταν θέλουμε να πούμε για μια κατάσταση ότι θα αποδώσει μακροπρόθεσμα, δίνοντας και έναν τόνο αισιοδοξίας, λέμε: Όσα δεν φέρνει η ώρα, τα φέρνει ο χρόνος. Και όμως, υπάρχει μια πολύ μεγάλη εξαίρεση: Η φετινή «Ένωση» υπό την καθοδήγηση του Ματίας Αλμέιδα.
Όταν ο Αργεντινός προπονητής έφτασε στη χώρα μας, στις πρώτες δηλώσεις του είπε: «Στόχος μου είναι να κάνω αυτή την ομάδα την καλύτερη του κόσμου και να κερδίζω τρόπαια». Σε μία ομάδα που είχε να δει τίτλο από το πρωτάθλημα του 2018, με τρεις χαμένους τελικούς Κυπέλλου μετά από αυτό και έχοντας μείνει εκτός Ευρώπης το καλοκαίρι που έπιασε δουλειά, αναμφίβολα αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη.
Αλλά, ο «Πελάδο» διέψευσε κάθε έναν που πίστευε ότι ήταν μετενσάρκωση της Κασσάνδρας. Με την συνεχή και μεθοδική δουλειά του, με την οξυδέρκεια να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και κυρίως με το ότι ενστάλαξε την πίστη στους παίκτες του ότι μπορούν να τα καταφέρουν, πέτυχε κάτι που ο μέσος «Ενωσίτης» το περασμένο καλοκαίρι δεν θα φανταζόταν ούτε στα πιο μεθυσμένα όνειρά του: Να κατακτήσει το νταμπλ, αφήνοντας όλους τους υπόλοιπους διεκδικητές να αναρωτιούνται τι συνέβη.
Πλέον, ο «Δικέφαλος» στρέφει το βλέμμα του στην επόμενη ημέρα. Η οποία τον βρίσκει ενώπιον μιας διττής πρόκλησης: Να προκριθεί στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, του Champions League, και να διατηρήσει τα σκήπτρα στην Ελλάδα. Και όσο έχει αυτή την ομόνοια μεταξύ των παικτών του και τη σύμπνοια διοίκησης και τεχνικού επιτελείου και φυσικά, πάνω από όλα τη στήριξη του κόσμου, αυτή η ομάδα είναι προορισμένη να πετύχει. Και αυτό θα το μνημονεύουν όλοι.