Η υπόσχεση είναι υπόσχεση και εγώ τον λόγο μου τον κρατάω….
Στον Τεμόν και στον Παύλο, να πάω να δω το παιχνίδι Δυναμό Κιέβου – ΑΕΚ στο κλαμπ στην Πτολεμαΐδα. Πρόλαβα το δεύτερο ημίχρονο γιατί βλέπεις η δουλειά στο γήπεδο δεν τελειώνει. Τίγκα το κλαμπ, μια μπύρα για την παρέα, καρδιοχτύπι, μπινελίκι και ότι άλλο μπορούσε να γίνει χθες.
Δεν θυμάμαι άλλη τέτοια εμφάνιση Ελληνικής ομάδας στο εξωτερικό και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι και στο τέλος κέρδισε το ποντίκι. Ομαδάρα η ΑΕΚ αλλά έλειψε το γκολ και το καθαρό μυαλό μέσα στο γήπεδο αλλά και στον πάγκο. Γαμοσταυρίδι, κατάρες, αχ και βαχ, αλλά η ρουφιάνα δεν μας έκανε τελικά την χάρη.
Δύσκολος ο γυρισμός στην Κοζάνη, με βροχή και ομίχλη αλλά το μυαλό επαναστατούσε και ήθελε να φύγει. Έφτασα 00.30 στην Κοζάνη και κατευθείαν στην Λευκόβρυση γιατί θα βάζαμε τα αυτοκόλλητα των χορηγών όλο το βράδυ. Που να κλείσει το μάτι, που να κολλήσει ο ύπνος.
Πήρα τους δρόμους….
Κώστας Σταματιάδης.