AEKPASSION
24 ώρες μετά τον θρίαμβο στο Ζάγκρεμπ, η «Ένωση» κοιτά πλέον να τελειώσει τη δουλειά το βράδυ του Σαββάτου.
Χθες το βράδυ, όλη η Ελλάδα έγινε μάρτυρας μιας θριαμβευτικής εμφάνισης, βγαλμένης από τη θέληση για δικαίωση της μνήμης του αδικοχαμένου Μιχάλη. Η νταμπλούχος Ελλάδος «Ένωση», κατήγαγε μια εκπληκτική ανατροπή απέναντι στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ, με τον σκόρερ του τέρματος που έδωσε την νίκη, τον Κώστα Γαλανόπουλο, να δείχνει με περίσσιο θάρρος το μαύρο περιβραχιόνιο που φορούσε στους φανατισμένους οπαδούς των Κροατών, θυμίζοντάς τους τι έκαναν οι «ομοϊδεάτες» τους στον Μιχάλη.
Το δίχως άλλο, ο «Δικέφαλος» έκανε το ταξίδι για το Ζάγκρεμπ, έχοντας ακόμη νωπό το λεκέ του φονικού. Το ψυχολογικό βάρος, ήταν τεράστιο. Παρά ταύτα, έχοντας έναν προπονητή, όπως ο Ματίας Αλμέιδα-ο οποίος έχει γνωρίσει τις πιο δύσκολες συνθήκες ως παίκτης-με την στιβαρή του καθοδήγηση, έγινε αυτό το απίστευτο από κάθε άποψη διπλό. Απέναντι μάλιστα σε μία ομάδα που υπερηφανεύεται ότι διαθέτει (μέχρι να πωληθούν βέβαια) ορισμένα βασικά στελέχη που οδήγησαν την εθνική Κροατίας στην τρίτη θέση του περασμένου Παγκοσμίου Κυπέλλου! Αυτό και αν λέει πολλά!
Για το αγωνιστικό κομμάτι, έχουμε να πούμε αρκετά. Το πρώτο μέρος, κύλησε με την Ντιναμό να ασκεί πίεση και τους «κιτρινόμαυρους» να προσπαθούν να την διασπάσουν και να βγουν μπροστά. Παρότι έφτασαν πολύ κοντά στο γκολ με τον Λιβάι, λίγο πριν συμπληρωθεί το πρώτο τέταρτο, στο υπόλοιπο κομμάτι βασίστηκαν στην καλά οργανωμένη άμυνά τους και τον εξαιρετικό Στάνκοβιτς. Βέβαια, ο Αυστριακός τερματοφύλακας, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το φάουλ του Μπουλάτ (το οποίο δεν έπρεπε να δοθεί ποτέ) και έτσι η πρωταθλήτρια Κροατίας πήγε στα αποδυτήρια προηγούμενη με 1-0, ενώ θα μπορούσε να είναι μπροστά με δύο γκολ διαφορά, αν ο Μιχαϊλιτσένκο, δεν σημάδευε τον Στάνκοβιτς στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου και ο ίδιος παίκτης δεν παρενέβαινε σε σουτ συμπαίκτη του νωρίτερα.
Στο δεύτερο μέρος, ήταν εμφανής η θέληση της «Ένωσης» να ανέβει στο γήπεδο. Και αυτό συντελέστηκε χάρις στο τέρμα του Τσούμπερ (ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του Αλμέιδα χθες), ο οποίος κυριολεκτικά «χόρεψε» την άμυνα των Κροατών και εκτέλεσε εξαιρετικά τον Λιβάκοβιτς. Επίσης, οι αλλαγές που έκανε ο «Πελάδο» συνέβαλαν στην ανόρθωση της ομάδας, με κυριότερες αυτές των Άμραμπατ, Πισάρο και Γαλανόπουλου. Ο πρώτος αντικατέστησε τον «αδύναμο κρίκο» Ελίασον, ο δεύτερος μπήκε στη θέση του Πινέδα που δεν μπορούσε να προσφέρει από τα πλάγια (ο άξονας του ταιριάζει περισσότερο), ενώ ο τρίτος εισήλθε εκεί που έπαιζε ο Γιόνσον, ο οποίος είχε τρέξει πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φύγει. Η είσοδος του Αραούχο στη θέση του Τσούμπερ, ήταν πιο πολύ συμβολική, παρά ουσιαστική, έστω και αν πήγε να εξελιχθεί έτσι. Πάντως, είναι μια δήλωση: Ο αρχηγός είναι εδώ! Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον Πισάρο, ο οποίος παρότι έπαιξε λίγο, κατάφερε να βγάλει την ασίστ στο γκολ του Γαλανόπουλου, παρουσιάζοντας στην ουσία ένα πρώτο δείγμα γραφής για το τι μπορεί να προσφέρει. Και απ’ότι φαίνεται, έχει πολλά.
Μέχρι το Σάββατο, απομένουν 72 ώρες. Σε αυτό το διάστημα, άπαντες στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο, κυρίως ο κόσμος, προσπαθούν να σπάσουν τα ρολόγια και να κάνουν θρύψαλα τον χρόνο, όπως λέει ένα πολύ διάσημο άσμα. Η ανυπομονησία για να ολοκληρωθεί η ταπείνωση της Ντιναμό, είναι πολύ μεγάλη. Κανένας δεν μπορεί να την περιμένει. Αλλά, σε όλο αυτό το διάστημα, οφείλουν να μείνουν τα κεφάλια κάτω. Για να μην γίνει ο νους των παικτών «αληταριό που όλο δραπετεύει», σύμφωνα με ένα άλλο πολύ γνωστό τραγούδι και εντυπωθεί η ιδέα της χαλάρωσης. Διότι δεν τελείωσε τίποτε ακόμη.
