Έφυγε λοιπόν και η φίλη μου η Αρίθα, στα 76 της…
Η απίστευτη, η αδιανόητη, η αντισυμβατική, ο ζωντανός θρύλος, η Βασίλισσα, Αρίθα Φράνκλιν… Την ίδια μέρα με τον Έλβις…. Η κόρη του Πάστορα, που έκανε το πρώτο της συμβόλαιο και το πρώτο της παιδί 14 χρονών… Δεύτερο παιδί στα 16 της…
Εκπληκτική φωνή, καταπληκτική πιανίστρια, είκοσι(!!!) βραβεία Γκράμι, μαζί με αυτό του Ζωντανού Θρύλου…. Τεράστια προσωπικότητα, δεν καταλάβαινε τίποτα και κανέναν… Το 1967, σε μια περίοδο δύσκολη, ζόρικη, επικίνδυνη, τραγουδάει το τραγούδι που έγινε Εθνικός Ύμνος, στο στόμα κάθε γυναίκας, κάθε έγχρωμου, κάθε μειονότητας, κάθε διαφορετικότητας…. R.E.S.P.E.C.T…
Πυροδότησε κινήματα και έγινε Ευαγγέλιο σε μια υπερσυντηρική κοινωνία…. Γιαυτό έβαλα και την φωτογραφία της με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, μερικούς μήνες, πριν αποφασίσει η σκοτεινή πλευρά της Αμερικής ότι έπρεπε να φύγει από την μέση…
Καταπληκτική στους Μπλουζ Μπράδερς, με Μπελούτσι, Ακρόιντ, Ρέϊ Τσάρλς και άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες, τραγουδώντας το περίφημο Freedom….
Μέχρι Όπερα τραγούδησε η Αρίθα, με την σπάνια φωνή της, εκτός όλων των άλλων… Τεράστια απώλεια για την Παγκόσμια Τέχνη και για τις μουσικές και κοινωνικές αναμνήσεις, τους ανεκπλήρωτους αγώνες της νεαρής μας ηλικίας…
Πείτε μια προσευχή για την Βασίλισσα, όπως θα τραγουδούσε και η Αρίθα….
Κώστας Σταματιάδης